Ένας νέος, το 1950 ήταν τριάντα ετών, έπαθε ένα πολύ δυνατό νευρικό κλονισμό και είχε απογοητευθεί. Επισκέφθηκε πολλούς και διάφορους ιατρούς, δίχως να γνωρίσει θεραπεία. Είχε και την κακή συνήθεια να βλασφημεί.
Η αδελφή του τον παρακαλούσε να επισκεφθούν τον όσιο [τον όσιο Γεώργιο Καρσλίδη], αλλά εκείνος δεν δεχόταν επ’ ουδενί. Ήταν πολύ αρνητικός. Παρά τα πολλά φάρμακα που είχε πάρει, δεν είδε καμία βελτίωση. Είχε χάσει πολύ βάρος και ήταν σε άθλια κατάσταση.
Οι συγγενείς του τον έκλαιγαν ως άταφο νεκρό. Τότε σκέφθηκε ότι φεύγει από τη ζωή και, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, οδήγησε τα βήματά του στον όσιο Γέροντα συνοδευόμενος από τη μητέρα του.
Ο όσιος τους περίμενε στη θύρα του φράχτη του μοναστηριού και είπε με νόημα στη μητέρα:
«Έλα, λοιπόν, όπου και να τον πας, αυτός δεν γίνεται καλά, αυτόν θα τον κάνει καλά το μοναστήρι».
Γυρνώντας προς τον νέο τον αγκάλιασε και τον ρώτησε:
«Παιδί μου, εσύ δεν ξέρεις να μιλάς και βγάζεις φωτιά από το στόμα σου»;
Έμεινε άφωνος και μόνο τον κοίταζε, κατανοώντας ότι αυτά τα έλεγε, επειδή βλασφημούσε τα θεία.
Κάθισαν δίπλα-δίπλα και ο όσιος επί αρκετή ώρα τον συμβούλεψε πολλά και ωραία. Στο τέλος τον διαβεβαίωσε:
«Εγώ θα σου πω τι θα κάνεις και θα γίνεις καλά… Ό,τι κακό έχεις θα φύγει από πάνω σου, αλλά να θυμάσαι πως πρέπει να αλλάξεις ζωή, γιατί αν εξακολουθήσεις την ίδια ζωή, η δεύτερη φορά θα είναι πολύ χειρότερη από την πρώτη».
Πράγματι ακολούθησε τις θεοφώτιστες συμβουλές του οσίου κι αισθάνθηκε τελείως υγιής κλαίγοντας από την πολλή χαρά του.
Άφησε τα φάρμακα και ακολούθησε μία φιλότιμη χριστιανική ζωή εργαζόμενος αρκετά σκληρά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Όπως ομολογεί μετά πενήντα χρόνια, η ζωή του άλλαξε ριζικά χάρη στη σωτήρια επέμβαση του οσίου Γέροντος.
Από το βιβλίο Μωυσέως Μοναχού Αγιορείτου ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας (1901-1959)», έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος (Σίψα) Δράμα.
Πηγή: simeiakairwn
