Υπήρξε από τους πιο παραγωγικούς ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, έχοντας λάβει μέρος σε 195 ταινίες μέχρι το 1973,
με πρώτη συμμετοχή του στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» το 1948. Γεννημένος στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας, απ’ όπου πήρε και το όνομά του, υπήρξε ένας από τους αγαπημένους «μπαμπάδες» του ελληνικού κινηματογράφου.Είχε ωστόσο ένα μεράκι, που λίγοι γνωρίζουν. Το όνειρο του Λαυρέντη Διανέλλου ήταν να γίνει σιδηροδρομικός και μάλιστα μηχανοδηγός. Τον συγκινούσαν αφάνταστα τα τρένα και έλεγε πως θα ήταν ευτυχισμένος αν μπορούσε κάποτε να οδηγήσει μια αμαξοστοιχία.
Γι αυτό και όταν ξέκλεβε χρόνο, του άρεσε να κάθεται σε κάποιον σιδηροδρομικό σταθμό και να χαζεύει τους συρμούς. Έτσι «έφυγε» ένα πρωινό στις 16 Σεπτεμβρίου του 1978 σε ένα νοσοκομείο του Σιάτλ των ΗΠΑ.
Ένα νοσοκομείο σχεδόν δίπλα στον εκεί σιδηροδρομικό σταθμό… Και τα τρένα συνέχιζαν να περνούν.
με πρώτη συμμετοχή του στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» το 1948. Γεννημένος στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας, απ’ όπου πήρε και το όνομά του, υπήρξε ένας από τους αγαπημένους «μπαμπάδες» του ελληνικού κινηματογράφου.Είχε ωστόσο ένα μεράκι, που λίγοι γνωρίζουν. Το όνειρο του Λαυρέντη Διανέλλου ήταν να γίνει σιδηροδρομικός και μάλιστα μηχανοδηγός. Τον συγκινούσαν αφάνταστα τα τρένα και έλεγε πως θα ήταν ευτυχισμένος αν μπορούσε κάποτε να οδηγήσει μια αμαξοστοιχία.
Γι αυτό και όταν ξέκλεβε χρόνο, του άρεσε να κάθεται σε κάποιον σιδηροδρομικό σταθμό και να χαζεύει τους συρμούς. Έτσι «έφυγε» ένα πρωινό στις 16 Σεπτεμβρίου του 1978 σε ένα νοσοκομείο του Σιάτλ των ΗΠΑ.
Ένα νοσοκομείο σχεδόν δίπλα στον εκεί σιδηροδρομικό σταθμό… Και τα τρένα συνέχιζαν να περνούν.
Ένα μικρο αφιέρωμα σε έναν πολύ μεγάλο και ταλαντούχο ηθοποιό Αποσπάσματα από ταινίες του
Πηγή: yiorgosthalassis
