«Το κακό ξαπλώθηκε και παντού είναι μαυρίλα, όπως το οργωμένο χωράφι που είναι μαύρο. Αν τώρα σπείρουμε το χωράφι, οπωσδήποτε θα πρασινίσει και το καλοκαίρι θα μας δώσει καρπούς. Πάντως τώρα ο κόσμος ζει τη μαυρίλα του κακού. Θα έρθει όμως και ο καλός καιρός. Γι’ αυτό χρειάζεται να γίνεται η σπορά».
«Τώρα ο κακός άνθρωπος παρουσιάζεται σαν καλός. Ο μασώνος π.χ. σαν καλός και θεοφοβούμενος, ενώ κρατάει ένα σακίδιο στο οποίο κουβαλάει το διάβολο, ισχυρίζεται ότι οδηγεί τους ανθρώπους στον ίσιο δρόμο και καθώς προχωράει ο διάβολος βγάζει από το σακίδιο το ένα του κέρατο. «Μα, τι είναι αυτό;», ρωτάνε περίεργοι οι άνθρωποι καθώς διαπιστώνουν ότι είναι ο διάβολος.
Εκείνος όμως τους λέει: «Μελιτζάνες είναι. Ελάτε κοντά μου». Ενώ δηλαδή ξέρουμε ότι είναι διαβολικά πράγματα, αυτοί μας τα παρουσιάζουν σαν καλά και ωφέλιμα».
«Ο σημερινός λαός είναι μόνο για παρελάσεις. Για μάχες δεν είναι. Μην του πεις για μάχες. Θα δείτε όμως ότι μόλις περάσει αυτή η μπόρα κι έρθει μπουνάτσα, θα αλλάξουν τα πράγματα. Τώρα όμως χρειάζεται να φανεί το μπακίρι από το χρυσάφι».
Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ (Βιογραφικά στοιχεία – Διδαχές – Επιστολές – Περιστατικά – Κείμενα), σελ. 148 και 150.”
Πηγή: panagia-ierosolymitissa.
