Ο ιερέας Τζόσουα Τρένχεμ, υπηρετεί στην εκκλησία προς τιμήν του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στο Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας (της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας) από το 1998. Είναι παντρεμένος και έχει 10 παιδιά. Συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων. Είναι γνωστός ως υπέρμαχος των παραδοσιακών αξιών, συμπεριλαμβανομένου του δημοσιολογικού χώρου.

Ο Γάμος στην Κανά. Ευαγγέλιο. Τέλος 13ου αιώνα. Μονή Ιβήρων, Άθως

Από παιδί σε ενήλικα

Τώρα, στην εποχή της Εκκλησίας, ανταγωνιζόμαστε στις αρετές με τις αγγελικές δυνάμεις, και αυτό έχει τεράστιες συνέπειες για το γάμο

Αυτές οι νέες ουράνιες φιλοδοξίες των Χριστιανών είναι σταθερά ριζωμένες και υποστηρίζονται από τη νέα ευαγγελική ηθική που καθιέρωσε ο Ίδιος ο Ιησούς. Ο νόμος της Καινής Διαθήκης, «ο Νόμος του Χριστού» (βλ. Επιστολή προς Ιάκωβον, κεφ. 1:25), είναι αυστηρότερος ηθικός κώδικας από την Παλαιά Διαθήκη. Ο Νόμος του Χριστού οδηγεί τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης στην εκπλήρωση (βλ. Κατά Ματθαίον, κεφ. 5:17–20). Έτσι, οι θρησκευτικοί νόμοι στην Καινή Διαθήκη είναι πολύ πιο αυστηροί από ό,τι στην Παλαιά. Σε αντίθεση με την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, εμείς, οι πιστοί της Καινής Διαθήκης, έχουμε ανέβει σε μια «υψηλότερη κορυφή και “επανενδυόμεθα” για έναν πιο αυστηρό αθλητικό ανταγωνισμό. Διότι, ως προς τι άλλο μας δόθηκε εντολή, εκτός από το να ζούμε σαν αυτές τις έξυπνες και ασώματες δυνάμεις;». Τώρα, στην εποχή της Εκκλησίας, ανταγωνιζόμαστε στις αρετές με τις αγγελικές δυνάμεις, και αυτό έχει τεράστιες συνέπειες για το γάμο, την παρθενία και τη σεξουαλική ζωή.

Από Εβραίο σε Χριστιανό

Αυτός ο νέος και ανώτερος σκοπός της ζωής στη Χριστιανική Εκκλησία κηρύσσεται από τον Ιησού, γιατί τώρα ο ίδιος ο άνθρωπος έχει ανανεωθεί και εξυψωθεί. Όχι μόνο η Ενσάρκωση του Ιησού, η άμεμπτη επίγεια ζωή Του, ο θάνατος, η συντριβή της κόλασης, η Ανάσταση, η Ανάληψη, το κάθισμά Του στα δεξιά του Θεού Πατέρα και το θεόσταλτο Άγιο Πνεύμα σε όλη τη σάρκα την ημέρα της Πεντηκοστής λυτρώθηκε θεμελιωδώς και εξύψωσε την ανθρώπινη φύση, αλλά και η χάρη του Θεού που ξεχύθηκε στην ανθρωπότητα πολλαπλασιάστηκε πολύ. Η θεία βοήθεια που αποστέλλεται στον άνθρωπο στην Καινή Διαθήκη είναι τεράστια, διότι έχουμε γίνει κοινωνοί της ίδιας της Θείας φύσης (Β΄ Πέτρου. Κεφ. 1:4). Είμαστε μυστηριακά ενωμένοι σε στενή κοινωνία με την Αγία Τριάδα. Ο Θεός είναι μέσα μας, κι εμείς είμαστε μέσα στο Θεό: αυτή είναι η χριστιανική ζωή (βλ. Κατά Ιωάννην, κεφ. 14:23). Αυτή η Ένωση Θεού και ανθρώπου πραγματοποιείται, συντηρείται και εμβαθύνεται από τα Ιερά Μυστήρια που καθιέρωσε ο Ίδιος ο Χριστός και εκπληρώνονται στο Σώμα Του, την Εκκλησία, από τους «οικοδόμους των μυστηρίων του Θεού» – τους Αγίους Αποστόλους και τους διαδόχους αυτών (Α΄ Κορινθ. Κεφ. 4:1). Δεν ζούμε πλέον στις σκιές, με τους τύπους των Αγίων Μυστηρίων, όπως οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτοί έλαβαν έναν τύπο Βάπτισης όταν βαφτίστηκαν στον Μωυσή στο σύννεφο και στη θάλασσα, ενώ εμείς λαμβάνουμε ένα πραγματικό Βάπτισμα. Αυτοί είχαν έναν τύπο της Ευχαριστίας όταν έτρωγαν μάννα στην έρημο και έπιναν από το βράχο που τους συνόδευε, αλλά εμείς έχουμε την πραγματική Ευχαριστία (βλ. Α΄ Κορινθ. Κεφ. 10:1-4). Ωστόσο, αυτοί οι τύποι, που ήταν μόνο σκιές των ένδοξων μυστηρίων που θα έρχονταν και δείκτες προς αυτούς, δεν έφεραν σε αυτούς τους ανθρώπους μια ριζική αναγέννηση. Αυτοί ήταν ακόμη παγιδευμένοι στη σεξουαλική ασυδοσία, για την οποία ο Κύριος επέτρεψε σε 23.000 από αυτούς να χαθούν μέσα σε μια μέρα (βλ. Α΄ Κορινθ. Κεφ. 10:8–9).

«Το σώμα μας πριν από τον ερχομό του Χριστού ήταν ένα εύκολο θήραμα για τις επιθέσεις της αμαρτίας. Γιατί μετά το θάνατο, ένα μεγάλο σμήνος αμαρτωλών παθών εισήλθε επίσης μέσα σε αυτούς. Και για το λόγο αυτό, δεν ήταν εύκολο να εξασκηθούν αυτοί οι άνθρωποι στα κατορθώματα της αρετής. Διότι, δεν υπήρχε Πνεύμα, που θα μπορούσε να βοηθήσει, ούτε Βάπτισμα, που θα μπορούσε να θανατώσει τα πάθη. Αλλά, όπως κάποιο άλογο, που δεν υπακούει στα ηνία, έτρεχε πραγματικά, αλλά συχνά σκόνταφτε, αλλά συνάμα ο Νόμος ανακοίνωνε τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει να γίνει, χωρίς να μεταφέρει τίποτα πέρα από λεκτικές προτροπές στους συμμετέχοντες σε αυτόν τον αγώνα».

Τώρα το τέλος αυτού του αιώνα έχει έρθει για εμάς. Βαπτιστήκαμε στο όνομα του Ιησού Χριστού και σε αυτό το Βάπτισμα, ενωθήκαμε μυστηριακά με το Χριστό, λάβαμε πλήρη άφεση των αμαρτιών μας και αναγεννηθήκαμε από το νερό και το Πνεύμα. Πεθάναμε εξαιτίας του αρχέγονου ανθρώπου, που υποδουλώθηκε από τις επιθυμίες και ενωθήκαμε με την Ανάσταση του Ιησού στο Βάπτισμά μας, ώστε να μπορέσουμε να περπατήσουμε σε μια ανανεωμένη ζωή (βλ. Προς Ρωμ. Κεφ. 6:3–4). Είμαστε σφραγισμένοι από το Άγιο Πνεύμα της επαγγελίας του Θεού στο Χρίσμα του κόσμου, της προσωπικής μας Πεντηκοστής (βλ. Β΄ Κορινθ. Κεφ. 1:21–22). Τρώγοντας το Σώμα και το Αίμα Του Ιησού κατά τη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας, μένουμε σε Αυτόν και έχουμε αιώνια ζωή (βλ. Κατά Ιωάννην, κεφ. 6:50–58).

Στην Καινή Διαθήκη, ο Χριστός μεταμόρφωσε τις ικανότητές μας, παρέχοντας στον άνθρωπο φτερά χωρίς να αλλάξει τη θεμελιώδη ανθρώπινη φύση

Με αυτό τον τρόπο, ο άνθρωπος εξευγενίστηκε και έλαβε περισσότερη θεϊκή βοήθεια, αλλά ταυτόχρονα ο ηθικός φραγμός αυξήθηκε σε ένα απολύτως νέο ύψος. Έτσι πρέπει να κατανοήσουμε την εντολή Του, ότι η δικαιοσύνη μας πρέπει να υπερβαίνει τη δικαιοσύνη των Γραμματέων και των Φαρισαίων (βλ. Κατά Ματθαίον, κεφ. 5:20). Με την αύξηση της χάριτος, έρχονται όλο και πιο σοβαρές δοκιμασίες. Ο Χριστός μεταμόρφωσε τις ικανότητές μας, παρέχοντας στον άνθρωπο φτερά χωρίς να αλλάξει τη θεμελιώδη ανθρώπινη φύση. Αυτό είναι παρόμοιο, με το πώς ο σίδηρος έρχεται σε επαφή με τη φωτιά: ο σίδηρος αποκτά τις ιδιότητες της φωτιάς, διατηρώντας παράλληλα τη φύση του. Με τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, η ανθρώπινη σάρκα κατέστη ελαφρύτερη, «εντελώς πνευματική», «σταυρώθηκε σε όλα τα μέρη» και «πετούσε με τα ίδια φτερά, όπως η ψυχή». Αυτή η μεταμόρφωση κατέστησε δυνατή την αυταπάρνηση και μετέτρεψε την πείνα, τους ξυλοδαρμούς και τις φυλακές, σε μια ανώδυνη εμπειρία. Ο τρόπος ζωής του ανθρώπου της Παλαιάς Διαθήκης, συμπεριλαμβανομένων των τομέων, όπως ο γάμος και η σεξουαλική ζωή, είναι κατώτερος από τον αντίστοιχο των ανθρώπων της Καινής Διαθήκης. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει:

«Επειδή αξιωθήκαμε με μια πιο εκτεταμένη και τέλεια διδασκαλία, επειδή ο Θεός δεν μίλησε πλέον μέσω των προφητών, αλλά «σε αυτές τις έσχατες ημέρες μας μίλησε διαμέσου του Υιού» (Προς Εβρ. Κεφ. 1:2), ας δείξουμε μια συζήτηση πολύ πιο εξυψωμένη από τη δική τους, και αντίστοιχη με την τιμή που μας δόθηκε. Θα ήταν παράξενο, αν Αυτός είχε τόσο υποτιμήσει τον εαυτό Του, ώστε να προτιμούσε να μας μιλάει όχι πλέον μέσω των υποτακτικών Του, αλλά μέσω του ίδιου του στόματός Του, κι όμως εμείς, σε αυτή την περίπτωση, δεν θα είχαμε δείξει τίποτα περισσότερο από ό,τι σε προηγούμενες εποχές. Αυτοί είχαν τον Μωυσή ως διδάσκαλό τους, εμείς έχουμε τον Κύριο του Μωυσή. Ας δείξουμε λοιπόν ουράνια σοφία άξια αυτής της τιμής και δεν θα έχουμε καμία σχέση με τη γη».

Ας μην έχουμε καμία σχέση με τη γη! Τώρα θα δούμε πώς οι Χριστιανοί εξέφρασαν τη νέα τους ζωή στην εξύψωση του γάμου και τη διατήρηση της αγίας παρθενίας.