Ἀποστόλων τὸν ζῆλον ἐκμιμησάμενος, τὴ Ἐκκλησία ἐκλάμπεις ὡς ἑωσφόρος ἀστήρ, τὴν θεόσδοτον ἰσχὺν φαίνων τοὶς ἔργοις σοί, σὺ γὰρ θαυμάτων ἱερῶν, τᾶς δυνάμεις ἐνεργῶν, Ἀβέρκιε Ἱεράρχα, πρὸς εὐσέβειας εἰσόδους, τοὺς πλανωμένους καθωδήγησας.
Ο άγιος Αβέρκιος έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. ,έγινε επίσκοπος της Ιεραπόλεως της Φρυγίας, κι έκανε πολλά θαύματα και ιάσεις.
Ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος (161-180) διέταξε να τελεσθούν λαμπρές εορτές προς τιμήν των θεών και υποχρέωσε όλους τους υπηκόους του να λάβουν μέρος, ώστε να ξεχωρίσει τους χριστιανούς.
Την ώρα που οι κάτοικοι της Ιεραπόλεως προσέφεραν θυσίες και επιδίδονταν στη συνήθη κραιπάλη των ειδωλολατρικών εορτών, ο Αβέρκιος αποσύρθηκε μόνος στην οικία του και με δάκρυα προσευχόταν στον Κύριο να ελεήσει τον λαό που ζούσε μέσα στην άγνοια. Είδε τότε οπτασία και έλαβε παρά αγγέλου την εντολή να κατακρημνίσει τους βωμούς του Απόλλωνος και των άλλων θεών των ειδωλολατρών. Αμέσως σηκώθηκε και μέσα στη νύχτα γκρέμισε τα άψυχα είδωλα.Την επόμενη μέρα όταν ειδωλολάτρες είδαν τους ειδωλολατρικούς βωμούς γκρεμισμένους, θέλησαν να πιάσουν τον Αβέρκιο και να τον θανατώσουν. Ο Αβέρκιος όχι μόνο δεν έφυγε αλλά με παρρησία κήρυττε στην αγορά την αληθή πίστη.
Το θάρρος του ερέθισε ακόμη περισσότερο την οργή του όχλου, όμως η θαυματουργική ίαση τριών δαιμονισμένων, την οποία επιτέλεσε ο άγιος χρησιμοποιώντας το ραβδί με το οποίο είχε γκρεμίσει τα είδωλα κατεύνασε τα πλήθη. Οι λόγοι του Αβέρκιου έπεισαν πεντακόσια άτομα, τα οποία ασπάσθηκαν την πίστη στον Σωτήρα Χριστό και βαπτίστηκαν την ίδια μέρα. Τα θαύματα που επιτελούσε ο Αβέρκιος ήταν τόσα πολλά και τόσο θαυμαστά, ώστε η φήμη του έφτασε μέχρι τον αυτοκράτορα. Ο Αυρήλιος τότε διέταξε να τον φέρουν στην Ρώμη γιατί η κόρη του η οποία ετοιμαζόταν να παντρευτεί βασανίζονταν από δαιμόνιο.
Όταν έφτασε στη Ρώμη τον οδήγησαν αμέσως στα ανάκτορα, όπου τον περίμενε με αγωνία η γυναίκα του αυτοκράτορα η Φουστίνα. Τον πήγε στην κόρη της, η οποία όταν τον είδε κατελήφθη από βίαιους σπασμούς. Μιλώντας το δαιμόνιο με τη φωνή της, ικέτευσε τον δούλο του Θεού να μην το βασανίσει άλλο και να του επιτρέψει να γυρίσει στη Φρυγία απ’ όπου ήρθε. Ο Αβέρκιος του το επέτρεψε, το διέταξε όμως να πάρει μαζί του,να μεταφέρει ένα πελώριο ειδωλολατρικό λίθινο βωμό από τη Ρώμη στην Ιεράπολη, όπως και έγινε μπροστά στα έκπληκτα μάτια πολλών Ρωμαίων. Την πέτρα αυτή την έβαλε σαν στήλη νίκης στον τάφο του. Η αυτοκράτειρα τον ικέτευσε να τον ανταμείψει πλουσιοπάροχα με χρυσό και άργυρο, όμως ο Αβέρκιος αρνήθηκε. Πάλι, προσευχήθηκε και βγήκαν από τα έγκατα της γης θερμά ύδατα.
(Από το Συναξάρι του Αγίου Aβερκίου, Eπισκόπου Iεραπόλεως του Θαυματουργού)
»»»»»» ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ ««««««
