ΑΠΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

θεία Ευτέρπη

Μ’ αρέσει η πόλη μου τον Αύγουστο έτσι πως είναι άδεια,
βέβαια η πόλη μου είναι άδεια μόνο τον Αύγουστο αλλά το μυαλό μου είναι άδειο όλο τον χρόνο αλλά ας μη το κάνουμε θέμα τώρα αυτό…..
Περπατάς στην πόλη και την χαίρεσαι,
τα σοκάκια της, την παραλία της και το βραδάκι στα θερινά τα σινεμά….
Συγχωρέσετε με αλλά αυτή η πόλη η κάθε γωνιά της, η κάθε γειτονιά της μου φέρνουν αναμνήσεις μιας ζωής, εκεί έδωσα το πρώτο μου φιλί, εκεί σεργιάνισα φλερτάροντας και σιγοτραγουδώντας έρωτες και νταλκάδες, εκεί μάτωσα τα γόνατά μου στις αλάνες, εκεί πήγα νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, εκεί και φροντιστήριο ξένων γλωσσών, εκεί και έγινα Ναυτοπρόσκοπος, εκεί έχει τους πιο νόστιμους μεζέδες, εκεί η Δύση όμορφα ανακατεύεται με την Ανατολή, εκεί είναι όλοι οι φίλοι μου, κάθε ρούγα της μου θυμίζει την οικογένειά μου και τις βόλτες που έκανα πιτσιρικάς μαζί τους, εκεί παντρεύτηκα, εκεί χάρηκα την γέννηση των παιδιών μου και των εγγονών μου, εκεί αυτή η πόλη σου θυμίζει τις χαμένες πατρίδες και ιδιαίτερα την Σμύρνη, εκεί πρωτόπαιξα μπάσκετ, εκεί είδα τα φεστιβάλ τραγουδιού και κινηματογράφου, εκεί κάνω το σεργιάνι μου στην Άνω πόλη και τα κάστρα, το Γεντί Κουλέ και οι βυζαντινές εκκλησίες μου φέρνουν θύμισες αιώνων….
Εχθές λοιπόν κατηφόρισα εκεί κοντά στον Λευκό τον Πύργο που ψαρεύαμε πιτσιρικάδες,
εκεί κοντά που ξεκίναγαν τα καραβάκια για την Περαία, τον Μπαχτσέ και την Αγία Τριάδα και τα μπάνια μας,
κάθισα για ένα καφεδάκι εκεί στο παρκάκι απέναντι από το Γ’ σώμα στρατού, πεδίο του Άρεως το λένε με ένα κουλούρι και διάφορες σκέψεις, εκεί παίζαμε ποδόσφαιρο πιτσιρικάδες, εκεί ήταν και είναι το προσκοπικό πρατήριο που με τον μπαμπά μου πήρα την στολή του Ναυτοπροσκόπου και τα σήματα, εκεί υπήρχε και ένα ρέμα που κατέβαινε μέχρι την θάλασσα, εκεί ήταν σε ένα νεοκλασικό κτήριο ο παιδικός μου έρωτας και ήμουν μόνο δώδεκα χρόνων και την θυμάμαι ακόμα όμορφα!
Καθόμουν έβλεπα τις πάπιες στην μικρή λιμνούλα να κάνουν χαρές και τις χελώνες να λιάζονται τεμπέλικα και σκεφτόμουν ότι είναι και εγώ δεν ξέρω ποιος Αύγουστος στη σειρά που λέμε ότι απ’ τον Σεπτέμβρη θα γίνει χαμός γιατί οι Έλληνες δεν αντέχουμε άλλο…..
Καθόμουν και σκεφτόμουν ότι τις προάλλες ήταν η παγκόσμια ημέρα του οργασμού και όλοι ψάχναμε να του πούμε ένα χρόνια πολλά να τον κεράσουμε ένα υποβρύχιο βανίλια ένα γλυκό του κουταλιού βρε αδελφέ αλλά δυστυχώς δεν τον βρίσκαμε πουθενά τον μπαγάσα τον οργασμό….
Ο κόσμος πλέον δεν βγαίνει στους δρόμους ούτε καν πανηγυρίζει την ημέρα των εκλογών, ούτε να διαμαρτυρηθεί η να διεκδικήσει
την ζωή του, που είναι αλήθεια εκείνες οι όμορφες εποχές που γεμίζαμε την Ομόνοια και τον Λευκό τον Πύργο πανηγυρίζοντας την νίκη της της Εθνικής μπάσκετ το 87, της Εθνικής ποδοσφαίρου στο Euro και της Παπαρίζου στην eurovision?
Άσχετο αλλά στις επόμενες εκλογές έχω την εντύπωση ότι αντί για κόμματα θα ψηφίζουμε τα κανάλια της τηλεόρασης και τους παρουσιαστές στις πρωινές εκπομπές.
Αυτές τις σκέψεις έκανα πίνοντας τον καφέ μου και τρώγοντας το κουλούρι μου βλέποντας τις πάπιες να ερωτοτροπούν,
αυτές πραγματικά γιορτάζουν την παγκόσμια ημέρα του οργασμού κάθε μέρα, όπως και οι χελώνες τα περιστέρια και όλα τα ζωντανά εκτός του ανθρώπου….
Τελικά δεν θέλει και πολλά ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος!
Καλημέρα γείτονες σ’ όποια πόλη κι αν ζείτε, σ΄αυτούς που κάνουν τα μπάνια τους αλλά και σ΄αυτούς που φυλάνε τις άδειες υπέροχες πόλεις τους!
Απ΄τον Σεπτέμβριο λοιπόν η επανάσταση όταν εδώ θα έχουμε την Έκθεση όταν θα ανοίγουν οι χειμερινοί κινηματογράφοι κι όταν θα πέφτουν τα πρώτα φύλλα απ΄τα δενδράκια και θα έρθουν τα πρώτα τα συννεφάκια….