Ιερέας Αλέξιος Προμπίτσεφ: «Προσπαθούμε να είμαστε φιλικοί»

Ιερέας Αλέξιος Προμπίτσεφ

Πώς είναι το Γαβρίλοφ Ποσάντ σήμερα; Στην κεντρική πλατεία υπάρχουν παλιά εμπορικά κέντρα, μια αρκετά «προηγμένη» παιδική χαρά, ένα σιντριβάνι χωρίς νερό…Και ένα αντιαισθητικό κτίριο, σαν να πιέζεται στο έδαφος με μια δυσανάλογα μικρή κορυφή , είναι ο ναός του Αρχαγγέλου του Θεού, Μιχαήλ, ο μόνος από το υπέροχο συγκρότημα των ναών που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα. Πριν να κλείσει, αυτός ο ναός ήταν ο Άγιος Νικόλαος, αλλά κατά την ανακαίνιση αφιερώθηκε προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, σύμφωνα με την αφιέρωση του παλιού ναού που βρισκόταν σε αυτό το μέρος. Ακόμη ένα εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Σύγχρονη παιδική χαρά στην παλιά πόλη

Από το παλιό κτίριο έμεινε μόνο η κατώτερη βαθμίδα, ενώ το οχτάγωνο και ο τρούλος, -δηλαδή εκείνα τα κομμάτια που του έδιναν μια όμορφη εκκλησιαστική όψη- κατεδαφίστηκαν

Από το παλιό κτίριο έμεινε μόνο η κατώτερη βαθμίδα, ενώ το οχτάγωνο και ο τρούλος -εκείνα τα κομμάτια που έδιναν μια όμορφη εκκλησιαστική όψη- κατεδαφίστηκαν. Είναι πολύ λυπηρό. Φαίνεται η πρόσοψη που έχει κλαπεί όχι μόνο από τον ναό αλλά και από ολόκληρη την πόλη, της οποίας υπήρξε η κύρια διακόσμηση.

Στη σοβιετική εποχή, όλα τα πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη κατασχέθηκαν και στον ναό στεγάστηκε ένα εργοστάσιο. Η δόνηση των βαριών μηχανών έσπασε τα δάπεδα, αλλά το κτίριο στάθηκε. Όταν άνοιξε η ενορία, λειτουργούσαν έτσι για αρκετά χρόνια, με τρύπες στο πάτωμα, μέχρι τότε δεν είχαν συγκεντρωθεί τα κεφάλαια από ευεργέτες που προσέλκυσε το Ορθόδοξο Ίδρυμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Σήμερα συγκεντρώνει κεφάλαια για μια αποκατάσταση μεγαλύτερης κλίμακας, την αποκατάσταση του οχταγώνου και του τρούλου.

– Πάτερ, πόσα άτομα έρχονται στις Λειτουργίες; Ρωτάω τον πατέρα Αλέξιο, προϊστάμενο του ναού.

– Ζούμε από γιορτή σε γιορτή, όπως πολλές ενορίες. Κατά μέσο όρο έρχονται από 20 έως 40 προσκυνητές, ενώ στις γιορτές, βέβαια, περισσότεροι.

Καθαριότητα και ζεστασιά στον ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

– Πώς επιβιώνει μια τόσο μικρή ενορία;

– Προσπαθούμε να είμαστε φιλικοί, όλα τα κάνουμε μαζί. Είναι σημαντικό οι ενορίτες να δουν ότι ο ιερέας ενώνεται μαζί τους, εκτιμά τη θέση τους, και να συμμετέχουν στη ζωή του ναού. Πολλοί από αυτούς έχουν πολύ περισσότερη πείρα ζωής από μένα, έχουν ζήσει εδώ περισσότερα χρόνια. Πολλά προβλήματα τα λύνουμε μαζί: τη διατήρηση της τάξης στην εκκλησία, τις μέρες καθαρισμού πριν από τις μεγάλες γιορτές. Οι άνθρωποι οργανώθηκαν οι ίδιοι σε ομάδες. Για να σκουπίζουν το χιόνι τον χειμώνα, για τον καθαρισμού του συναγερμού. Βέβαια, πρέπει να τους προειδοποιούμε νωρίτερα ότι κάτι χρειάζεται να γίνει, ώστε να μπορούν να προγραμματίσουν τις δουλειές τους, ειδικά τους ενορίτες μας που είναι υπεύθυνοι για τον κήπο.

Μια κοινή εργασία ενώνει τους ανθρώπους, συσπειρώνονται, αισθάνονται ότι είναι χρήσιμοι στον ναό

Λοιπόν, τώρα θα ετοιμάζουμε τον ναό για το Πάσχα. Μια κοινή εργασία ενώνει τους ανθρώπους, συσπειρώνονται, αισθάνονται ότι είναι χρήσιμοι στον ναό. Προσπαθούμε να μη φορτώνουμε κανέναν, ο καθένας προσφέρει λίγο. Κάνουμε Λειτουργία τρεις- τέσσερις φορές την εβδομάδα, αλλά ο ναός είναι ανοικτός κάθε μέρα, μέχρι το μεσημέρι. Οι ενορίτες έχουν δουλειά πάλι: καθαρίζουν το κουτί των κεριών, διατηρούν την τάξη, διακοσμούν τις εικόνες για τις γιορτές. Πολλοί έρχονται να βοηθήσουν μετά τη δουλειά. Αυτό μας επιτρέπει να μην προσλαμβάνουμε και να πληρώνουμε υπαλλήλους, κάτι που θα ήταν δύσκολο για την ενορία.

– Έρχονται στον ναό νέοι ενορίτες;

Εργασία αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό, στον παιδικό σταθμό – Έρχονται. Αλλά δεν υπάρχει σημαντική αύξηση των ενοριτών, δεδομένου ότι υπάρχει απλώς μια αλλαγή γενεών, η ενορία αποκτά νεώτερα μέλη. Οι ηλικιωμένοι φεύγουν στην αιωνιότητα, τους αντικαθιστούν νέοι άνθρωποι. Εμπειρικά, η μέση ηλικία αυτών που έρχονται στην πίστη είναι 40-50 έτη. Εκείνοι που άνοιξαν τον ναό τη δεκαετία του 90, ήταν ακριβώς τόσοι, αλλά τώρα έχουν ήδη γεράσει, δεν μπορούν να τηρούν υπακοή, αλλά μπορούν να μεταδίδουν την πείρα τους. Τιμάμε και βασιζόμαστε και στους μεν και τους δε.

Στην αίθουσα κυριακάτικου σχολείου, βλέπω ένα υπέροχο έργο: μια κιβωτός του Νώε κολλημένη σε χαρτόνι. Στο εσωτερικό υπάρχουν «κάτοικοι» από πλαστικά ζώα μέχρι χειροποίητα ειδώλια του Νώε και μελών της οικογένειάς του.

– Από την αρχή προσπαθήσαμε να συνεργαστούμε με τα παιδιά, λέει ο πατέρας Αλέξιος. Τα παιδιά από το σχολείο και το νηπιαγωγείο προσκλήθηκαν σε εκδρομές. Έρχονται ακόμα σε εμάς σήμερα, κι εμείς σε εκείνους. Διεξάγουμε ομιλίες, μιλάμε, παίζουμε. Στο κυριακάτικο σχολείο διδάσκει ο δεύτερος ιερέας του ναού, ο πατήρ Ευγένιος και μια έμπειρη δασκάλα. Απασχολούνται 15 παιδιά. Συνεργαζόμαστε επίσης, με την Πρόνοια: βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη με πράγματα, προϊόντα και υποστηρίζουμε πνευματικά τους ασθενείς στο νοσοκομείο. Πηγαίνουμε με τους ενορίτες σε προσκυνήματα σε ιερούς τόπους. Η σύζυγός μου τραγουδά στη χορωδία, συμμετέχει στις εκδηλώσεις της πόλης. Ο δεύτερος ιερέας μας είναι μαζί της. Αφού ότι το σπίτι του πολιτισμού βρίσκεται ακριβώς στη θέση του κατεστραμμένου καμπαναριού μας, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν επαφές. Πηγαίνουμε εκεί για Βάφτιση, ραντίζουμε, μερικές φορές συμμετέχουμε στις γιορτές.

Ο ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Γαβρίλοφ Ποσάντ. Σημερινή όψη

Η μικρή κοινότητα του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ διατηρεί την εκκλησία σε άψογη τάξη

Μικρή Πύλη, αλλά ακριβή. Η μικρή κοινότητα του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ διατηρεί την εκκλησία σε άψογη τάξη. Όταν ήρθαμε με τον πατέρα Αλέξιο στον ναό, στην ταράτσα του δούλευε ένας από τους ενορίτες, επισκευάζοντας σκαλοπάτια. Κάποιος άφησε δυο τσάντες με ρούχα στην πόρτα για αυτούς που έχουν ανάγκη. Μια φιλική ενορίτισσα συναντούσε τους ενορίτες δίπλα στο κιβώτιο. Η εκκλησία είναι η ψυχή και το σημείο ανάπτυξης της της παλιάς πόλης. Μικρή αλλά τόσο φιλική ενορία, πιστεύουμε, σίγουρα θα μεγαλώσει! Ακόμα, πιστεύουμε ότι θα επιστραφεί η πρόσοψη του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, θα γίνει και πάλι το στολίδι της πόλης και θα ευχαριστήσει τους κατοίκους της και θα προσελκύσει επισκέπτες!