Η Θεία Λειτουργία στην εκκλησία την ημέρα των Χριστουγέννων. Καλλιτέχνης: Βλαδίμιρ Βορόνοβ

Στο Ευαγγέλιο ο Κύριος καλεί επανειλημμένα κάθε άνθρωπο να γίνει σαν παιδί: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν….» (Ματθ. 18, 3).

Από το παράδειγμα των παιδιών μου παρατήρησα πώς κοιτάζουν τον κόσμο με ανοιχτή καρδιά, ανησυχούν ειλικρινά για τους αδύναμους και τους ασθενείς, παίρνουν μερικές φορές τη Θεία Λειτουργία και τη νηστεία πιο σοβαρά από τους ενήλικες, προσεγγίζουν τις εικόνες με ευλάβεια και αγάπη. Θα αναφέρω δύο περιπτώσεις από τη ζωή μου, πώς τα παιδιά προσεύχονταν για την υγεία τους.

Πριν από 10 χρόνια περίπου διαγνώστηκα με καρκίνο του θυρεοειδούς. Έπρεπε να κάνω μια εγχείρηση για να τον αφαιρέσουν. Ο γιος μου ο Αλεξέι ήταν τότε 5 ετών. Ανησυχούσε για μένα, αλλά δεν το έδειχνε, υποσχέθηκε να προσευχηθεί στον Θεό να μη με πληγώσει και να μην γίνει κανένα λάθος από τον γιατρό.

Μετά την αναισθησία που μου έκαναν ψιθύριζα ασυναίρετες λέξεις, μόνο λίγες λέξεις κατάλαβε η νοσοκόμα: Νικόλαε, χέρι, ευχαριστώ

Η επέμβαση διήρκεσε 4 ώρες, όλα πήγαν ρολόι. Μετά την αναισθησία που μου έκαναν ψιθύριζα ασυναίρετες λέξεις, μόνο λίγες λέξεις κατάλαβε η νοσοκόμα: Νικόλαε, χέρι, ευχαριστώ

«Το όνομα του συζύγου σας είναι Νικολάι; Πιθανώς τον ονειρευτήκατε κατά τη διάρκεια της επέμβασης και ανησυχούσε πολύ για εσάς. Συνήθως αυτό συμβαίνει» είπε η νοσοκόμα, βοηθώντας με να αλλάξω ρούχα.

Ξαφνιάστηκα: το όνομα του συζύγου μου είναι διαφορετικό και δεν υπάρχει κανείς με αυτό το όνομα μεταξύ των συγγενών και των φίλων μου. Η νοσοκόμα μου έκλεισε το μάτι: «Έλα στα συγκαλά σου και μην ανησυχείς, δεν θα πούμε τίποτα σε κανέναν».

Τα παιδιά και ο σύζυγός μου με επισκέφθηκαν. Ήταν όλοι μαζί στο ναό κατά τη διάρκεια της επέμβασης και ο ιερέας προσευχήθηκε για μένα. Ο Αλεξέι θυμήθηκε τα λόγια του ιερέα: «Κύριε, καθοδήγησε τα χέρια του γιατρού». Πρόσθεσε επίσης ότι ζητούσε βοήθεια σχεδόν από όλους τους Αγίους περισσότερη όμως ώρα προσευχόταν στην εικόνα του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού.

Ήθελα να φωνάξω από χαρά, αλλά έβγαλα μόνο ένα αξιολύπητο τσίριγμα (μετά τη χειρουργική επέμβαση για λίγο η φωνή μου άλλαξε, έγινε αδύναμη και λεπτή):

– Πώς δεν το συνειδητοποίησα και δεν το θυμήθηκα αμέσως; Φοβήθηκα. Όταν μου έβαλαν την μάσκα στο πρόσωπο μέσα στο χειρουργείο, πρόλαβα να πω στον γιατρό το εξής: και αν θα κοιμηθώ και δεν θα ξυπνήσω ποτέ ξανά, και αν δεν θα δω ποτέ τους συγγενείς μου. Προσευχηθήκατε στον Άγιο του Θεού και ο Άγιος ανταποκρίθηκε αμέσως, κατά τη διάρκεια της εγχείρησης μου άπλωσε το χέρι του. Είδα στο όνειρό μου ένα λαμπρό, θερμό φως γύρω από έναν άνδρα που με καθησύχαζε: «Μη φοβάσαι, ο Κύριος δεν θα αφήσει τα μικρά παιδιά χωρίς τη μητέρα τους…». Αυτός ήταν ο γοργοϋπήκοος βοηθός μας Νικόλαος ο Θαυματουργός.

Επίσης έχω να προσθέσω ότι δεν μπορώ το αναισθητικό, γι’ αυτό και φοβόμουν την αναισθησία. Όμως, με τη χάρη του Θεού, ξύπνησα μετά την αναισθησία γρήγορα και εύκολα, χωρίς ζαλάδες, αδυναμία και ναυτία.

***

Ο μικρότερος γιος μου Γκλεμπ είναι αλλεργικός σε πολλά τρόφιμα, λουλούδια, γύρη. Η πρώτη φορά που πήγαμε σε αλλεργιολόγο ήταν όταν το παιδί ήταν 2 ετών. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στο πάρκο, μάζεψε κίτρινες πικραλίδες και τις μύρισε. Αμέσως τα μάτια του κοκκίνισαν, είχε φαγούρα και η μύτη του ήταν βουλωμένη. Ο γιατρός έκανε κάποιες δερματολογικές εξετάσεις μέσω των οποίων τα αλλεργιογόνα είχαν εισέλθει στους ιστούς. Έκανε επίσης και αιματολογικές εξετάσεις.

Σε αρκετές επισκέψεις, εντόπισαν αλλεργίες σε όλους τους ξηρούς καρπούς, τα ψάρια, το σουσάμι, τα φασόλια και τα μπιζέλια. Χορηγήθηκαν αντισταμινικά φάρμακα σε περίπτωση αντίδρασης.

Παρά την ηλικία του, ο μικρότερος καταλάβαινε πολύ καλά ότι δεν μπορούσε να φάει το οτιδήποτε χωρίς κάποιος από τους ενήλικες να διαβάσει τα συστατικά των προϊόντων. Γνώριζε για τον κίνδυνο των αλλεργιών από την παιδική του ηλικία. Μπορούσα να αφήσω μπροστά του ένα βάζο με γλυκά και ξηρούς καρπούς στο τραπέζι, και ήξερα ότι δεν θα τα πειράξει.

Όταν ήταν 4 ετών, ανησυχούσε ότι τις ημέρες των νηστειών τα Χριστούγεννα και τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων, όταν επιτρεπόταν το ψάρι δηλαδή, ήταν ο μόνος στην οικογένεια που δεν έτρωγε. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του βοηθούσαν στο Ιερό της εκκλησίας από μικρή ηλικία, ήθελε να νηστεύει πραγματικά, σαν τους ενήλικες. Του εξήγησαν ότι ο ιερέας τον ευλόγησε να τρώει τα γαλακτοκομικά και τα αυγά τις μη αυστηρές ημέρες της νηστείας λόγω των αλλεργιών.

Ο Γκλέμπ ήξερε ότι σε όλες τις ασθένειες, στις λύπες και στις χαρές είναι απαραίτητο να προσεύχεσαι στον Κύριο, στην Υπεραγία Θεοτόκο, σε όλους τους Αγίους. Έμαθε από τον μεγαλύτερο αδελφό του ότι προσεύχεται κανείς στον Άγιο Παντελεήμονα τον Θεραπευτή για θεραπεία και ανάρρωση. Ο ίδιος πλησίασε την εικόνα του Αγίου, έκανε τον σταυρό του και προσευχήθηκε ήσυχα.

Στην ηλικία των 5 ετών, στην επόμενη εξέταση στον αλλεργιολόγο, μας είπαν ότι μπορούσαμε να δοκιμάσουμε τόνο, κόκκινο ψάρι και μπακαλιάρο. Μας κάλεσαν στο νοσοκομείο και με την παρουσία γιατρών μας έδωσαν μια μικρή μερίδα τόνου. Δύο εβδομάδες αργότερα επιστρέψαμε και δοκιμάσαμε άλλο είδος ψαριού. Όλα πήγαν καλά χωρίς καμιά αντιδράση. Στο σπίτι παρατηρούσαμε την κατάσταση του δέρματος, των ματιών και της αναπνοής. Ο γιατρός μας προειδοποίησε επίσης ότι δεν μπορείτε να αναμειγνύετε διάφορα είδη ψαριών σε μία ημέρα, να δίνετε λίγο κάθε φορά, αυξάνοντας σταδιακά τη μερίδα.

Δεν ξέρω ποιος ήταν πιο χαρούμενος: ο γιος μου ή εμείς οι ενήλικες. Ο Γκλέμπ είπε ότι ο Κύριος και ο Άγιος Παντελεήμων τον βοήθησαν

Δεν ξέρω ποιος χάρηκε περισσότερο: ο γιος μου ή εμείς οι ενήλικες. Ο Γκλέμπ είπε ότι ο Κύριος και ο Άγιος ιατρός (ο Άγιος Παντελεήμων) τον βοήθησαν.

Παρ’ όλα αυτά, το παιδί παραπονέθηκε στον μεγαλύτερο αδελφό του ότι δεν ήξερε τη γεύση των ξηρών καρπών. Του δώσαμε κολοκυθόσπορους και ηλιόσπορους. Του είπαμε ότι έμοιαζαν με ξηρούς καρπούς και η κόρη μου, τότε φοιτήτρια παιδιατρικής στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο Πιραγκόβο, πρόσθεσε ότι τόσο οι ξηροί καρποί όσο και οι σπόροι ήταν πλούσιοι σε βιταμίνη Ε. Ο Γκλέμπ συνέχισε να προσεύχεται στον Κύριο και στον θεραπευτή Παντελεήμονα. Το μικρό παιδί προσευχόταν ειλικρινά, πιστεύοντας στη δύναμη του Κυρίου. Τυχαία τον άκουσα να λέει τα εξής λόγια μπροστά από την εικόνα του Αγίου Παντελεήμονα: “Μικρέ γιατρέ, κάνε με να μην έχω αλλεργία στα καρύδια. Είναι τόσο όμορφα, που μπορώ μόνο να τα ζωγραφίσω, αλλά δεν μπορώ να τα δοκιμάσω.

Τα μεγαλύτερα παιδιά ρωτούσαν γιατί ο Γκλέμπ ανησυχούσε για τα ψαρικά και τους ξηρούς καρπούς, αφού προσεύχεται κατά τις αλλεργίας σε αυτά τα προϊόντα. Ο μικρότερος γιος είχε τη δική του λογική: το ψάρι αναφέρεται στο πιο σημαντικό βιβλίο, το Ευαγγέλιο, του αρέσουν οι παροιμίες με τη λέξη «ψάρι», καθώς επίσης και στο παραμύθι του Α.Σ. Πούσκιν «Για τον ψαρά και το ψάρι». Οι ξηροί καρποί είναι υγιεινοί και απλά του αρέσουν. Και για άλλα αλλεργιογόνα υποσχέθηκε να τα υπομένει, ειδικότερα «δεν λυπάται» για τις αλλεργίες στη γύρη και την ανθοφορία: συμβαίνει την άνοιξη και η άνοιξη περνάει γρήγορα.

Όλοι υποστηρίζαμε τον Γκλέμπ, αλλά ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε τις δικές μας αμφιβολίες, επειδή ο γιατρός μας προειδοποίησε: οι αλλεργίες, ιδιαίτερα στους ξηρούς καρπούς, μπορούν να περάσουν, αλλά η πιθανότητα είναι πολύ μικρή, κατά κανόνα, είναι για όλη του τη ζωή. Επιπλέον, δεν αποκλείεται με την ηλικία να προστεθούν και άλλα προϊόντα στον κατάλογο των «απαγορευμένων». Εγώ η ίδια προσευχήθηκα να εισακουστούν τα λόγια του παιδιού μου, να το ευλογήσει ο Κύριος ώστε το παιδί να μην ξανά απογοητευτεί, η καρδιά του να παραμείνει ευγενική και ευαίσθητη, να ενισχύσει ο Κύριος τόσο εμένα όσο και τον γιο μου στην πίστη.

Ο Κύριος είναι ελεήμων, μας ακούει, γνωρίζει τις ανησυχίες και τους πόνους μας. Πριν από 3 χρόνια, ο γιατρός παρατήρησε μια θετική τάση στις εξετάσεις αίματος και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν δυνατόν να εισαχθούν τα καρύδια-πεκάν στο μενού. Και πάλι έγινε η εξέταση στο νοσοκομείο. Δώσαμε μισό καρύδι, λίγες ώρες μετά τη λήψη που πέρασε υπό την επίβλεψη των γιατρών. Δεν υπήρξε καμία αντίδραση, είχε καλή διάθεση, η αλλεργία στο καρύδι-πεκάν έχει περάσει. Φυσικά, όλοι οι άλλοι ξηροί καρποί αποκλείονται. Ο γιατρός προειδοποίησε για αυτό ξεχωριστά. Η αλλεργία στα ψάρια και σε έναν τύπο ξηρών καρπών έχει περάσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να πειραματιστείτε ανεξάρτητα με άλλα τρόφιμα. Υπενθυμίζεται η υποχρεωτική προγραμματισμένη εξέταση από αλλεργιολόγο. Φυσικά, ρώτησα τον γιατρό γιατί σε κάποια προϊόντα έχει περάσει η αλλεργία και σε κάποια άλλα έχει παραμένει, πώς να το εξηγήσουμε, τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση. Αλλά ο γιατρός είπε ότι μπορούμε μόνο να παρατηρούμε, να προσέχουμε τη διατροφή, την επαφή με άγνωστα φυτά και να ελπίζουμε.

***

Σκέφτηκα αμέσως, να είμασταν εμείς οι ενήλικες τόσο ειλικρινείς στην πίστη και στις προσευχές μας…. Το θέμα δεν είναι οι ξηροί καρποί ή τα ψάρια, μπορείτε να φάτε αρκετά καλά και χωρίς αυτά, αλλά το γεγονός ότι το παιδί πίστευε ότι θα τον ακούσουν. Δεν είχε καμία αμφιβολία ότι ο Κύριος και οι Άγιοι Του ήταν κοντά.

Φαινόταν ότι ήταν παιδαριώδης και αφελής στην προσευχή του, αλλά στην πραγματικότητα εμείς είμαστε αφελείς όταν θεωρούμε τους εαυτούς μας δυνατότερους, γνώστες, ικανούς να υπολογίζουν και να σχεδιάζουν τα πάντα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά τη θεραπεία ο Γκλέμπ υπενθύμισε σοβαρά την ευχαριστήρια προσευχή.

Αυτό είναι που μας είπε: διδάξατε πάντα να λέτε ευχαριστώ, δίνοντας ένα παράδειγμα από το Ευαγγέλιο, πώς από πολλούς ανθρώπους που θεραπεύτηκαν, μόνο ένας επέστρεψε στον Ιησού για να τον ευχαριστήσει.