Σε όλη τη ζωή του είχε μεγάλη ευσέβεια στη Θεοτόκο…
Αφού γεννήθηκε ανήμερα της γιορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου, κάτω από την προστασία της πορεύτηκε στη ζωή του. Προσευχόταν σε εκείνη από τα νιάτα του και προέτρεπε και άλλους να ζητούν το έλεός της.
Έλεγε:
Η Μητέρα του Θεού θυμώνει με όσους δεν της ζητούν τίποτα. Εκείνη είναι μεγαλόκαρδη, αλλά είτε από αδιαφορία είτε από αχαριστία σπάνια προστρέχουν σε αυτή. Αλλά πόσο πιο γενναιόδωρη μπορεί να είναι με εκείνους που συνεχώς προστρέχουν επαιτώντας τη βοήθειά της; Αυτοί όχι μόνο θα αγαπηθούν πολύ, αλλά και θα εκπληρωθούν οι αιτιάσεις τους από Εκείνη.
Η Μητέρα του Θεού αισθάνεται, νομίζω, καλύτερα μεταξύ των ταραγμένων, αδύναμων και διωκόμενων με κάθε τρόπο ανθρώπων, παρά μεταξύ αγγέλων. Η Μητέρα του Θεού πάντα θυσιάζει, πάντα υποφέρει και νομίζω ότι αγωνίζεται ακόμη και με θεία δικαιοσύνη, υπερασπιζόμενη τους ανήμπορους που ζητούν βοήθεια. Αγαπά πάνω από κάθε φαντασία και χωρίς να επιλέγει. Ακόμα και εκείνους που είναι κακοί, και εκείνους ακόμα που είναι αδιάφοροι τους αγαπάει.
Αγαπητοί μου, η Μητέρα του Θεού είναι τόσο τέλεια που μπορούμε μόνο να πούμε: “Συγχώρησέ μας που δεν μπορούμε να σε καταλάβουμε, αλλά σε αγαπάμε”. Αν είναι να ζήσω και άλλο σε αυτή την προχωρημένη ηλικία – σε έξι χρόνια γίνομαι 100 ετών – θέλω να ζήσω μόνο για να αγαπάω τη Μητέρα του Θεού.
(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Μεταξύ στιγμής και αιωνιότητας”)
