Η πόλη κόλαση που καίγεται 63 χρόνια: Διέγραψαν τον ταχυδρομικό κώδικα, έμεινε μόνο μία ελληνο-ουκρανική εκκλησία
Αποτελεί μια από τις πιο ανατριχιαστικές και τραγικές ιστορίες αστικής εγκατάλειψης μαζί με το Τσερνόμπιλ αλλά για διαφορετικούς λόγους. Από το 1962 πυρκαγιά καίει αδιάκοπα κάτω από την πόλη, καθιστώντας την ακατάλληλη για κατοίκηση. Σύμφωνα με τις συνεχείς μετρήσεις λίγα μέτρα κάτω από τους δρόμους η θερμοκρασία εκτινάσσεται στους 1.000 βαθμούς Κελσίου.
Από παντού αναδύονται τοξικά αέρια και εδώ και 63 χρόνια έχουν ξοδευτεί δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ για τόνους σκυροδέματος που πέφτουν σε τρύπες που αναδύουν την… κόλαση. Κι όλα αυτά στην καρδιά της Αμερικής. Kαλώς ήρθατε στην Σεντράλια…
Έτσι ξεκίνησαν όλα…
Όλα ξεκίνησαν στις 27 Μαΐου 1962. Μέχρι τότε και για περισσότερο από τρεις αιώνες η πόλη Σεντράλια της Πενσυλβάνια στις Η.Π.Α. ήταν συνώνυμη των ευκαιριών που έδινε στους ριψοκίνδυνους εργάτες των ορυχείων λιγνίτη. Μεταξύ αυτών πολλοί Έλληνες. Τον Μάιο του 1962, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης προσέλαβε πέντε μέλη της εθελοντικής πυροσβεστικής εταιρείας για να καθαρίσουν την χωματερή της πόλης, η οποία βρισκόταν σε ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο δίπλα στο νεκροταφείο λίγο έξω από τα όρια του δήμου.
Οι πυροσβέστες έβαλαν φωτιά, τακτική που είχαν ακολουθήσει πολλές φορές στο παρελθόν. Αφησαν σκουπίδια να καίγονται στη χωματερή. Αυτή τη φορά όμως οι φλόγες και κάρβουνα πέρασαν σε λαβύρινθο των εγκαταλελειμμένων ανθρακωρυχείων και άναψαν μεγάλες ποσότητες λιγνίτη. Οι προσπάθειες κατάσβεσης απέτυχαν. Η φωτιά επεκτάθηκε στις στοές των λιγνιτορυχείων που είχαν ανοιχτεί για περισσότερο από 200 χρόνια.
Θα καίγεται μέχρι το 2300
Έφτασαν σε βάθος μέχρι και 90 μέτρα, ενώ το μήκος του αγγίζει τα 13 χιλιόμετρα. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο η φωτιά μεγάλωνε και έκαιγε σε όλο το δίκτυο των παλαιών λιγνιτωρυχείων. Από τότε τα σωθικά της γης κάτω από την πόλη καίγονται αδιάκοπα και σύμφωνα με τους γεωλόγους θα μπορούσαν να καίγονται μέχρι και το 2.300, δηλαδή, για άλλα 270 χρόνια.
Το δεύτερο σενάριο
Άλλες πηγές ισχυρίζονται πως η πυρκαγιά ξεκίνησε όταν απορριμματοφόρο έριξε στη χωματερή στάχτη από καυστήρες άνθρακα αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Τα πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου της Σεντράλια αναφέρουν πως στις 4 Ιουνίου 1962 υπήρχαν δύο μεγάλες πυρκαγιές σε εξέλιξη.
Ο Δήμος Σεντράλια, βάσει νόμου, ήταν υπεύθυνος για την εγκατάσταση ενός πυρίμαχου αργιλώδους φράγματος μεταξύ κάθε στρώματος του χώρου υγειονομικής ταφής, αλλά καθυστέρησε τις εργασίες αφήνοντας το φράγμα ημιτελές. Αυτό επέτρεψε στα καυτά κάρβουνα να διεισδύσουν στην φλέβα άνθρακα κάτω από το λάκκο και έτσι να ξεκινήσει η συμφορά…
Κατάλαβαν πως «βράζει» η γη
Τα πρώτα χρόνια κανείς δεν είχε αντιληφθεί τις επιπτώσεις καθώς η φωτιά δεν ήταν ορατή. Από το 1979 οι ντόπιοι συνειδητοποίησαν την κλίμακα του προβλήματος όταν άρχισαν να αναδύονται δοξικές ενώσεις που θα μπορούσαν να σκοτώσουν τον οποιονδήποτε ανά πάσα στιγμή. Η θερμοκρασία στην πόλη είχε αρχίσει να ανεβαίνει και σε πολλές περιπτώσεις άνοιγαν πύρινες καταβόθρες επειδή ο λιγνίτης καίγονταν και το έδαφος υποχωρούσε καταπίνοντας τα πάντα. Μία τέτοια καταβόθρα πλάτους 1,2 μέτρων και βάθους 46 μέτρων που κόντεψε να καταπιεί τον 12χρονο Τοντ Ντομπόσκι στις 14 Φεβρουαρίου 1981. Το παιδί κρατήθηκε από τη ρίζα ενός δέντρου και σώθηκε από θαύμα. Το θέμα έγινε πρώτη είδηση καθώς στην περιοχή βρίσκονταν ο κυβερνήτης για επιθεώρηση.
Διχάστηκαν οι κάτοικοι
Ακολούθησαν δύσκολες μέρες καθώς οι περίπου 1.200 κάτοικοι ήταν έντονα διχασμένοι για το εάν πρέπει να εγκαταλείψουν την περιοχή. Έχαναν τα πάντα από τη μία μέρα στην άλλη. Χρόνο με το χρόνο το πίστεψαν και οι πιο δύσπιστοι. Το 1984, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ ενέκρινε 42 εκατομμύρια δολάρια για την απομάκρυνση και μετεγκατάσταση των κατοίκων. Η πόλη άρχισε να ερημώνει.
Διαγράφηκε ο ταχυδρομικός κώδικας
Το 1992, η Πενσυλβάνια κήρυξε την πόλη ακατάλληλη και το 2002 σε μία ουσιαστική αλλά και συμβολική κίνηση αποφασίστηκε η διαγραφή του ταχυδρομικού κώδικα της Σεντράλια.
Οι 5 τελευταίοι έχουν δώσει όρκο
Από το 2020 μόνο πέντε κάτοικοι έμειναν στην πόλη και μόλις ένας από αυτούς ήταν κάτω των 18 ετών. Και οι πέντε κάτοικοι έχουν δώσει όρκο να μείνουν εκεί μέχρι τον θάνατό τους, όμως, κανείς δε μπορεί να πει με βεβαιότητα εάν θα καταφέρουν να επιβιώσουν.
Μυρίζει… θάνατο
Πολλά από τα σπίτια έχουν καταστραφεί, άλλα είναι έρημα και όσα έχουν σωθεί είναι ακατάλληλα διότι του μονοξειδίου του άνθρακα μπορεί να επιφέρει τον θάνατο ανά πάσα στιγμή. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η εκκλησία του χωριού, μία από τις πέντε που υπήρχαν συνολικά. Είναι η μοναδική που έχει καταφέρει να μείνει αλώβητη από το «βράσιμο» της γης και ξεχωρίζει για τον γαλάζιο τρούλο της.
Ελληνες και Ουκρανοί
Είναι ελληνο ουκρανική εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που χτίστηκε το 1911 από Έλληνες και Ρώσους εργάτες. Σύμφωνα με γεωλογικές μελέτες που έγιναν το 1986 η εκκλησία είχε τη Χάρη να θεμελιωθεί πάνω σε έναν βράχο ο οποίος για την ώρα αντέχει τις έντονες γεωλογικές διεργασίες που προκαλούνται από την καύση του λιγνίτη και τις καθιζήσεις που γίνονται σε άλλα σημεία.
Τόπος προσκυνήματος
Παρά την εγκατάλειψη της πόλης, η εκκλησία προσελκύει περίπου 50 πιστούς κάθε Κυριακή, κυρίως πρώην κατοίκους και απογόνους μεταναστών από την Ουκρανία και την Ελλάδα οι οποίοι προφανώς βρέθηκαν στην πόλη για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Το 2015, ο Αρχιεπίσκοπος Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ την ανακήρυξε επίσημα ως τόπο προσκυνήματος, ενισχύοντας τον ρόλο της ως πνευματικό καταφύγιο.
Οδός 61: Ο δρόμος προς την κόλαση
Η κεντρική Οδός 61 της Πενσυλβάνια είναι πλέον πιο γνωστή ως ο δρόμος της κολάσεως. Επισκευάστηκε αρκετές φορές μέχρι τελικά να κλείσει. Ο καπνός και ο ατμός από την υπόγεια καύση προκάλεσαν εκτεταμένες ρωγμές στο οδόστρωμα. Σε πολλά σημεία η άσφαλτος υποχώρησε, γεγονός που οδήγησε σε συχνό κλείσιμο. Το κατεστραμμένο τμήμα της Οδού 61 της Πενσυλβάνια εγκαταλείφθηκε και έγινε γνωστό ως Οδός Γκράφιτι. Τον Απρίλιο του 2020, εν μέσω των πρώτων ημερών της πανδημίας COVID-19 ιδιοκτήτες κοντινού ακινήτου αποφάσισαν να καλύψουν με γκράφιτι τμήμα του παλιού αυτοκινητόδρομου 61. Οι συνεχείς καθιζήσεις και η τοποθέτηση τόνων σκυροδέματος και το γκράφιτι χάθηκε. Τοποθετήθηκαν αναχώματα πρόσβασης και στα δύο άκρα της διαδρομής, εμποδίζοντας την περιοχή από την κυκλοφορία οχημάτων κι έτσι η οδός 61 ονομάστηκε ο δρόμος προς την κόλαση. Ακόμα και η κυκλοφορία πεζών ήταν δυνατή όχι μόνο της δύσκολης πρόσβασης αλλά επειδή συχνά παρουσιάζονται καθιζήσεις και έντονες αναθυμιάσεις διοξειδίου του άνθρακα.
Σύμβολο Σεντράλια
Η Σεντράλια έχει γίνει το σύμβολο πολλών δράσεων για την προστασία του περιβάλλοντος. Φιλοξενεί ετήσιες δράσεις όπως η “Ημέρα Καθαρισμού”. Η πόλη φάντασμα έλκει επιστήμονες που κάνουν παρατηρήσεις, επισκέπτες που θέλουν να δουν την εκκλησία, τα νεκροταφεία και τα σημάδια της πυρκαγιάς, όπως ρωγμές στο έδαφος και ατμούς που αναδύονται σαν σκηνικό ταινίας θρίλερ. Συγκεντρώνει επίσης και πολλούς λάτρεις της περιπέτειας και της συνωμοσιολογίας καθώς και τους λάτρεις των σεναρίων τρόμου, συγγραφείς αλλά και σκηνοθέτες που κατά καιρούς έχουν την Σεντράλια ως το ιδανικό σκηνικό για την κόλαση επί της γης.
»»»»»» ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ ««««««
