Ο ιερομόναχος-εντατικολόγος Κωνσταντίνος από την Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου «Η Έρημος της Όπτινα»

Ιερείς της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από τις αρχές των εχθροπραξιών καθοδηγούν πνευματικά τους στρατιωτικούς στη ζώνη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (ΕΣΕ) στην πρώτη γραμμή και στα μετόπισθεν. Σε συνέντευξή του στο RIA Novosti, ο ιερομόναχος-εντατικολόγος Κωνσταντίνος από την Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου «Η Έρημος της Όπτινα» μίλησε για το πώς ο πόλεμος αλλάζει τη στάση απέναντι στον Θεό, για την διακονία του στην πρώτη γραμμή και για το στάτους των κληρικών. Τη συνέντευξη πήρε η Άννα Γκορμπασόβα.

– Εσείς είστε ιερομόναχος, πώς βρεθήκατε στη ζώνη της ΕΣΕ;

– Η πρόνοια του Θεού κανόνισε έτσι τα πράγματα ώστε γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο, έναν ταξίαρχο, ο οποίος μου πρότεινε να ενταχθώ σε εθελοντικό απόσπασμα ως ιερέας και γιατρός. Σε αυτήν την πρόσκληση είδα το θέλημα του Θεού και ο καθηγούμενος της Μονής μας, ο επίσκοπος Ιωσήφ, με ευλόγησε. Είχαμε απευθύνει αίτηση στη Μόσχα, στο Συνοδικό Τμήμα για τη συνεργασία με τις Ένοπλες Δυνάμεις και λάβαμε θετική απάντηση. Την 1^η Δεκεμβρίου του περασμένου έτους άρχισα να εκπαιδεύομαι στο πεδίο βολής του Ταμπόβ και στις 25 Δεκεμβρίου, μαζί με το απόσπασμα, μπήκα στη ζώνη της ΕΣΕ. Το απόσπασμα άρχισε σιγά-σιγά να εκτελεί τα καθήκοντά του και εγώ να βρίσκομαι εκεί που είναι τα παιδιά. Όταν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, πηγαίνω και εγώ εκεί για να κοινωνώ και να εξομολογώ. Εδώ προσφέρω και ιατρική βοήθεια ταυτόχρονα, συμμετέχω στην απομάκρυνση των τραυματιών και τους μεταφέρω στο νοσοκομείο. Έχω πτυχίο ιατρικής: αναισθησιολογία, εντατική ιατρική. Πριν γίνω μοναχός είχα εργαστεί ως γιατρός. Αλλά το πρώτο μου καθήκον, παρ’όλα αυτά, είναι η ιεροσύνη.

– Το νομικό καθεστώς των στρατιωτικών ιερέων εξακολουθεί να μην έχει ρυθμιστεί όπως πρέπει. Η Εκκλησία έκανε μια σειρά προτάσεων για τροποποιήσεις στη σχετική νομοθεσία, τις οποίες υποστήριξε ο Πρόεδρος της Ρωσίας. Ειδικότερα, οι τροποποιήσεις αφορούν στα επιδόματα και στις πληρωμές. Συμφωνείτε ότι οι στρατιωτικοί ιερείς πρέπει να εξομοιωθούν με τους συμβασιούχους οπλίτες;

– Και μόνο έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, αναμφίβολα. Συνήθως σε όσους έρχονται εδώ από το Συνοδικό Τμήμα παρέχονται κάποιοι υλικοί πόροι, έστω και μικροί, αλλά δίνονται. Εγώ δεν το αξιοποιώ αυτό, καθώς έχω συνάψει σύμβαση με την ιδιότητα του γιατρού.

– Πώς ο πόλεμος αλλάζει τη στάση των ανθρώπων προς τον Θεό;

– Το πιο σημαντικό, ίσως, είναι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είχαν μια ψύχραιμη στάση απέναντι στην εκκλησιαστική ζωή, αλλά εδώ, στον πόλεμο, αντικρίζοντας κατάματα το θάνατο, αναθεωρούν σοβαρά τη στάση τους απέναντι στο Θεό. Πρόκειται για μια συνειδητή προσέγγιση. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που οι στρατιώτες μας έρχονται για πρώτη φορά στη ζωή τους να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν. Πολλοί αποφασίζουν να βαπτιστούν εδώ. Ο ίδιος έχω βαπτίσει 40 άτομα.

– Περίπου πόσους στρατιώτες έχετε υπό την καθοδήγησή;

– Είναι δύσκολο να υπολογίσω. Πηγαίνω στη γραμμή του μετώπου, περνάω από όλες τις θέσεις μάχης, όπου υπάρχουν πυροβολητές, χειριστές τεθωρακισμένων, χειριστές όλμων. Τους βλέπω όλους έναν-έναν. Σήμερα επισκέφθηκα αυτούς, αύριο άλλους. Πηγαίνω όπου βρίσκονται οι μαχητές μας. Όταν είναι δυνατόν, τους επισκέπτομαι και τους μιλάω ως ιερέας. Κατά μέσο όρο, καταφέρνω να εξομολογήσω και να κοινωνήσω 20-30 άτομα την εβδομάδα. Κάποιες φορές καταφέρνω να τελέσω αγιασμό ή μνημόσυνο. Είναι διαφορετικό πράγμα όταν όλοι μπορούν απλώς να έρχονται στην ιερή ακολουθία και άλλο πράγμα είναι όταν δύο άνθρωποι βρίσκονται, ας πούμε, κάπου πολύ μακριά σε θέση μάχης, και εγώ να πηγαίνω να τους συναντήσω. Χρειάζεται μια ολόκληρη μέρα πολλές φορές για τη μετακίνηση. Στη στρατιωτική βάση, όπου οι στρατιώτες ξεκουράζονται, κάνουμε πρωινές και βραδινές προσευχές. Εδώ έρχονται για να προσευχηθούν και χωρίς εμένα.

– Δε φοβάστε να πηγαίνετε χωρίς όπλα στην πρώτη γραμμή;

– Δε φοβάμαι. Το αυτόματο όπλο δε θα σε προστατέψει από τον όλμο.

– Τι διάθεση έχουν οι στρατιώτες μας;

– Το απόσπασμά μας αποτελείται από εθελοντές. Όσοι εντάσσονται σε εθελοντικές μονάδες, με αυτήν την πράξη ξεκαθαρίζουν τη πατριωτική τους στάση.

– Τι ήταν για εσάς το πιο δύσκολο να εξοικειωθείτε, κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες διακονίας;

– Δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα. Απλώς εδώ υπάρχουν ιδιαιτερότητες. Τα μυστήρια και τις ακολουθίες τις τελούμε σε συνθήκες αυξημένου κινδύνου. Γίνονται συνεχείς επιχειρήσεις αναγνώρισης εκ μέρους του εχθρού, οπότε όλα πρέπει να γίνονται πολύ γρήγορα, προσεκτικά, χωρίς να επισύρουμε την προσοχή.

– Αυτήν την περίοδο έχουμε τη νηστεία των Χριστουγέννων. Είναι δυνατόν να τηρεί κανείς τη νηστεία με κάποιο τρόπο στο μέτωπο; Η νηστεία δεν αφορά μόνο στο φαγητό, έτσι δεν είναι;

– Στη Σαρακοστή πρέπει να δίνουμε προσοχή στην εσωτερική μας ζωή, στις σχέσεις μας με τους πλησίον μας. Το πιο σημαντικό είναι ότι αν δεν υπάρχει δυνατότητα να τηρούμε τη νηστεία, σύμφωνα με όλους τους κανόνες, συμπεριλαμβανομένου και του γαστρονομικού στοιχείου, να είμαστε προσεκτικοί με τον εαυτό μας, να απέχουμε από την αμαρτία.

– Θα γιορτάσετε τα Χριστούγεννα με την ομάδα;

– Θεού επιτρέποντος. Πέρυσι γιορτάσαμε και τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Συγκεντρωθήκαμε στο ευκτήριο, τελέσαμε την εσπερινή ακολουθία, όλοι εξομολογηθήκαμε, όλοι κοινωνήσαμε, προετοιμαστήκαμε πνευματικά για τη γιορτή.

– Σκοπεύετε να παραμείνετε στη ζώνη ΕΣΕ μέχρι τη νίκη μας;

– Θα ήθελα. Και εγώ έχω συνηθίσει εδώ και οι άλλοι με συνήθισαν.