Εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος!

Σήμερα γιορτάζουμε την Ημέρα της Καθόδου του Αγίου Πνεύματος, την Πεντηκοστή, την Ημέρα της Αγίας Τριάδας. Την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, επειδή το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε αυτή την ημέρα στους Αποστόλους του Χριστού που προσεύχονταν στο Υπερώο της Σιών. Την Πεντηκοστή, επειδή είναι η πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού από τους νεκρούς. Την Ημέρα της Αγίας Τριάδας, επειδή ο Θεός, Ένας κατά την ουσία και Τριαδικός κατά τα Πρόσωπα, φανερώθηκε ως πλήρωμα: ως Δημιουργός, ως Σωτήρας και ως Παράκλητος.

Πύρινες γλώσσες επικάθισαν πάνω στους μαθητές του Χριστού, γεμίζοντάς τους με τη δύναμη της χάρης του Αγίου Πνεύματος, και οι Απόστολοι άρχισαν να καταθέτουν μαρτυρία για τον Χριστό, την ζωή, τον θάνατο και την Ανάστασή Του, να κηρύττουν τη διδασκαλία Του σε ολόκληρο τον κόσμο και να κάνουν θαύματα στο Άγιο Όνομά Του.

Έγινε πραγματικότητα αυτό που ο Σωτήρας είχε υποσχεθεί ότι δηλαδή εκείνοι που θα πίστευαν σ΄ Αυτόν, θα έκαναν τα έργα που Εκείνος είχε κάνει, και ακόμη μεγαλύτερα. Μέσω του κηρύγματος των μαθητών του Χριστού, η Εκκλησία πλήθυνε και εξαπλωνόταν σε ολόκληρη τη γη.

Δεν υπάρχει μέρος σε ολόκληρο τον κόσμο που να μην είχαν ακούσει για τον Χριστό, το Άγιο Ευαγγέλιο, την επερχόμενη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και την τελική κρίση.

Εμείς τώρα έχουμε την αποστολή να διατηρήσουμε και να μεταδώσουμε στις μελλοντικές γενιές την κληρονομιά των Αποστόλων. Ποια ήταν όμως η ιδιαιτερότητά τους; Γιατί ήταν αυτοί που αξιώθηκαν να γίνουν τα εκλεκτά σκεύη του Αγίου Πνεύματος; Πώς μπορούμε κι εμείς να γίνουμε παρόμοια σκεύη;

Η υπακοή τους ήταν αυτή που τούς έκανε ικανούς να λάβουν τη Θεία χάρη. Ο Κύριος τους έδωσε εντολή να παραμείνουν μαζί στην Ιερουσαλήμ εν προσευχή για να λάβουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Έτσι και έκαναν. Η υπακοή τους στον Θείο Διδάσκαλο, και μαζί με Αυτόν στον Ουράνιο Πατέρα και το Παράκλητο Πνεύμα, τους έκανε σοφούς μαθητές, καλούς γιους, δοχεία και πηγές της χάρης του Αγίου Πνεύματος.

Ο Άγιος Νικόλαος της Σερβίας λέει: «Ω, πόσο η τέλεια αγάπη είναι πάντα έτοιμη για την τέλεια υπακοή! Πράγματι, η τέλεια αγάπη δεν μπορεί να εκφραστεί τέλεια παρά μόνο με την τέλεια υπακοή. Η αγάπη αγρυπνεί στην επιθυμία και στην ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή να υπακούσει τον αγαπημένο της. Και από την τέλεια υπακοή απορρέει, σαν ρυάκι από μέλι και γάλα, η τέλεια χαρά, που είναι η ελκτική δύναμη της αγάπης.

Ο Πατέρας έχει τέλεια αγάπη για τον Υιό και το Πνεύμα. Ο Υιός έχει τέλεια αγάπη για τον Πατέρα και το Πνεύμα. Και το Πνεύμα έχει τέλεια αγάπη για τον Πατέρα και τον Υιό. Με αυτή την τέλεια αγάπη, ο Πατέρας είναι ο πιο πρόθυμος και υπάκουος διάκονος του Υιού και του Πνεύματος, και ο Υιός είναι ο πιο πρόθυμος και υπάκουος διάκονος του Πατέρα και του Πνεύματος, και το Πνεύμα είναι ο πιο πρόθυμος και υπάκουος διάκονος του Πατέρα και του Υιού. Η τέλεια αγάπη κάνει τον Πατέρα τέλειο υπηρέτη του Υιού και του Πνεύματος· και τον Υιό τέλειο υπηρέτη του Πατέρα και του Πνεύματος· και το Πνεύμα τέλειο υπηρέτη του Πατέρα και του Υιού. Όπως καμία αγάπη στον κτιστό κόσμο δεν μπορεί να συγκριθεί με την αμοιβαία αγάπη των Θείων Υποστάσεων, έτσι και καμία υπακοή δεν μπορεί να συγκριθεί με την αμοιβαία υπακοή Τους. «Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω» (Ιω. 17: 4), «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου» (Μτ. 6: 10).

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός κατά την έγερση του Λαζάρου είπε: «Εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. Ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις» (Ιω. 11: 41). Δεν φανερώνουν, άραγε, αυτά τα λόγια την τέλεια υπακοή του Υιού στον Πατέρα; Και αργότερα κάποια μέρα φώναξε: «Πάτερ, δόξασόν σου τὸ ὄνομα. ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω» (Ιω. 12: 28). Όλα αυτά δεν φανερώνουν την τέλεια υπακοή του Πατέρα στον Υιό; «Ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· … ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα. – ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ» (Ιω. 16:7· 14:16· 15: 26). Πράγματι, την πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, κατέβηκε σε εκείνους στους οποίους είχε υποσχεθεί. Αυτό δεν φανερώνει την τέλεια υπακοή του Αγίου Πνεύματος στον Υιό;.

Και εμείς καλούμαστε στην τέλεια αγάπη και μπορούμε να την φανερώνουμε με καλή υπακοή. Κάθε μέρα και κάθε λεπτό της ζωής μας έχουμε ευκαιρίες για αυτό. Ως παιδιά των γονέων μας, ως σύζυγοι, ως υφιστάμενοι των ανωτέρων μας, ως συνάδελφοι, ως αδελφοί και αδελφές, ως πνευματικά παιδιά, ως ενορίτες και ούτω καθεξής. Μπορούμε να διακονούμε ο ένας τον άλλον και έτσι να μοιάζουμε με τους Αποστόλους και τον ίδιο τον Χριστό, οι οποίοι εκπλήρωναν το θέλημα του Θεού στη διακονία και την υπακοή στον Ουράνιο Πατέρα, ο ένας στον άλλον και σε όλους τους ανθρώπους.

Μπορούμε να διακονούμε ο ένας τον άλλον και έτσι να μοιάζουμε με τους Αποστόλους και τον ίδιο τον Χριστό

Μπορούμε, είμαστε υποχρεωμένοι μάλιστα, να γίνουμε οικοδόμοι του Σώματος του Χριστού – της Αγίας Του Εκκλησίας, επειδή, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Σωτήρα: «Ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει». (Μτ. 12:30). Αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί μέσα στην Εκκλησία του Χριστού να είναι ένα αύταρκες, στατικό αντικείμενο, να παύει να εξελίσσεται και να μην κινείται προς την τελειότητα.

Την σκέψη αυτή την εξέφρασε υπέροχα ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ, που ήταν και ο ίδιος φορέας του Αγίου Πνεύματος και μπορούσε μάλιστα να Το δείξει απτά ως φως και ως ζεστασιά. Έλεγε: «Ο πραγματικός σκοπός της χριστιανικής μας ζωής έγκειται στην απόκτηση του Πνεύματος του Θεού … κάθε αρετή που γίνεται για χάρη του Χριστού δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος». Σύμφωνα με το πρόσταγμα του αγίου γέροντα μπορούμε να ενεργούμε και εμείς, με το να συγκεντρώνουμε το Άγιο Πνεύμα στην ψυχή μας μέσω της υπακοής. Αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος, που δεν απαιτεί μεγάλο κόπο και αγώνες. Αρκεί να ταπεινωθεί κανείς, να υποτάξει το θέλημά του στο θέλημα του άλλου, να υπηρετήσει τον πλησίον του, όπως υπηρέτησε ο Χριστός, πλένοντας τα πόδια των μαθητών Του. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τηρείται ένας σημαντικός όρος: ό, τι γίνεται δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με τις εντολές του Θεού.

Την ημέρα αυτή την ονομάζουμε επίσης ημέρα γενεθλίων της Εκκλησίας. Θα ήθελα να εκφράσω την ελπίδα ότι με αξιοπρέπεια, ως πιστά παιδιά του Θεού και τέκνα της Εκκλησίας θα δίνουμε χαρά στον Ουράνιο Πατέρα μας με το να πληθαίνουμε χρόνο με το χρόνο. Αυτό μπορεί να γίνει με το να ζούμε με αγνότητα και ευλάβεια, ταπεινοφροσύνη και υπακοή. «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Μτ. 5:16). Τότε οι συγγενείς, οι συνάδελφοι, οι φίλοι μας που δεν έχουν ακόμη προσχωρήσει στην Εκκλησία θα μπορέσουν να γίνουν κοινωνοί του Σώματος του Χριστού – της Αγίας Εκκλησίας – και να δοξάσουν μαζί μας τον εν Αγίω Τριάδι Θεό, ότι Του πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.