~ Κάποτε, στὸ Κουτλουμουσιανὸ Κελλὶ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τὸ Κερκυραίικο, ἐνῶ εἶχε πλησιάσει ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου, δὲν εἶχαν βρῆ ἀκόμη ψάρια, καὶ οἱ Πατέρες ἀνησυχοῦσαν.
Τὰ Καλογέρια ἔλεγαν στὸν Γέροντα νὰ ἀγοράσουν βακαλάο, μιὰ ποὺ δὲν βρῆκαν ψάρια. Ὁ Γέροντας τοὺς ἔλεγε:
– Κάντε ὑπομονή, ὁ Ἅγιος Σπυρίδων θὰ μᾶς φέρη ψάρια. Καὶ συνέχεια ἔκανε κομποσχοίνι.
Ἐνῶ εἶχαν χάσει πιὰ τὴν ὑπομονὴ τους τὰ Καλογέρια καὶ ἦταν καταστενοχωρημένα, γιατί ἡ ὥρα εἶχε πλησιάσει καὶ ἔπρεπε νὰ μαγειρέψουν, ἀκοῦνε ξαφνικὰ νὰ χτυπᾶν τὴν πόρτα. Ἀνοίγουν καὶ τί νὰ ἰδοῦν! Δύο ψαράδες μὲ δυὸ πανέρια γεμάτα ψάρια νὰ ζητᾶνε τὸν Γέροντα. Φώναξαν οἱ ὑποτακτικοὶ τὸν…Γέροντα, ἀλλὰ οἱ ψαράδες εἶπαν:
– Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ Γέροντας. Σ’ ἐμᾶς ἦρθε ἕνας ἄλλος Γέροντας καὶ μᾶς εἶπε: «Νὰ πάτε τὰ ψάρια στὸ Κελλὶ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ποὺ πανηγυρίζει, καὶ θὰ πληρωθῆτε μὲ καλὴ τιμή. Ἂν θέλετε, νὰ σᾶς δώσω καὶ καπάρο».
Ὁ Γέροντας κατάλαβε τὸ θαῦμα καὶ τοὺς πέρασε στὸ Ναὸ νὰ προσκυνήσουν. Μόλις ἀντίκρισαν τὴν Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, εἶπαν:
– Νά, αὐτὸς ἦταν ὁ Γέροντας ποὺ μᾶς εἶπε νὰ φέρουμε ἐδῶ τὰ ψάρια!
Τοὺς λέει τότε ὁ Γέροντας:
– Ἄχ, βρὲ παιδιά, δὲν παίρνατε τὸ καπάρο ἀπὸ τὸν Ἅγιο, γιὰ νὰ τὸ ἔχουμε εὐλογία!
»»»»»» ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ ««««««
