Μην περιμένετε να βγούνε μόνα τους τα φτερά για να πετάξετε
Με λίγα λόγια, είμαι πτώμα από την κούραση, έγραφε σε μια ανέκδοτη επιστολή του, μερόνυχτα ολόκληρα και κυρίως τη Μεγάλη Εβδομάδα η εξάντληση είναι τρομερή. Με βοήθησε η χάρη του καλού Θεού. Γυρνούσα στα χωριά και έβλεπα λεχώνες, αρρώστους, ετοιμοθάνατους και νεκροταφεία! Είμαι ευτυχής και νιώθω πάρα πολύ όμορφα που τα κάνω όλα αυτά, έχοντας τη σκέψη μου αποκλειστικά στη Μέρα της Κρίσης και στον ειλικρινή μου πόθο να βρεθώ δίπλα στην Αγία Θεοτόκο. Μεγάλη γαλήνη μου έδωσε αυτή η κόπωση και τα δάκρυα πολλών που πιστεύουν ότι εγώ είχα τη δικαιοδοσία και την οδηγία να τους τα σκουπίσω…
Θέλω να ωφεληθώ απ’ όλα και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν παραμείνω στον σταυρό με τον νου μου στην ημέρα της κρίσης. Θέλω να είμαι καλός και υπομονετικός ως τον τάφο, πεπεισμένος ότι ο τάφος αυτός θα βγάλει στο τέλος μια φωνή απελευθέρωσης.
Δεν επιθυμώ την απομόνωση, αλλά περισσότερο την αφοσίωση για κάθε άνθρωπο που μπορεί να καταλάβει το νόημα του να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο.
Πρέπει να κρατήσω τη χαρά και το θάρρος μου και για την επόμενη μέρα, έχοντας ως φάρο ό,τι συμβαίνει εδώ(…). Στον σταυρό σου, λοιπόν, Αρσένιε! Μόνο έτσι θα καταλάβεις τον πόνο και τον φόβο του κόσμου…Πόσα κερδίζει κανείς για τη μέρα που έρχεται, προχωρώντας με τον πνευματικό ρεαλισμό του σήμερα! Μην περιμένετε να βγούνε μόνα τους τα φτερά σας για να πετάξετε. Λιώστε πρώτα τα παπούτσια σας μέσα στα γαμψά δόντια της γης και έτσι θα αποκτήσετε φτερά υγιή που θα σας εξυψώσουν. Ας είμαστε αληθινοί πιστοί και ας κατανοήσουμε τη σημασία και την ομορφιά των δύσκολων αυτών ημερών και το πόσο ακριβά θα εκτιμηθούν οι προσβολές και οι εξευτελισμοί του παρόντος χρόνου! Τουλάχιστον για τώρα επιλέγω την καλύτερη μέθοδο, αυτή της σιωπής και της υπομονής. Στοχάζομαι με σοβαρότητα και αυστηρότητα τη μέρας της κρίσης της ζωής μου.
Τί καλύτερη ευκαιρία, λοιπόν, για μένα από το να με χτυπούν με δολιότητα και εγώ να θέτω σε δοκιμασία δυνάμεις ισχυρές με κρύα, αλλά αναζωογονητικά, χαμόγελα και με ιδιαίτερα όμορφους αγγέλους πλάι μου…
(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Μεταξύ στιγμής και αιωνιότητας”)
