Το Ευαγγέλιο μας καλεί να μετανοήσουμε, να πιστέψουμε, να αλλάξουμε βαθιά τη ζωή μας μπροστά στο αληθινό φως που είναι ο Χριστός. Κάποιοι ανταποκρίνονται σε αυτό το κάλεσμα με ένα ξεκάθαρο «ναι». Κάποιοι απαντούν με ένα ξεκάθαρο «όχι».

Πολλοί, όμως, δε δίνουν ούτε τη μια ούτε την άλλη απάντηση. Προτιμούν να αναβάλλουν το ζήτημα του Θεού για αργότερα. Να μην Τον αρνηθούν – είναι κάπως τρομακτικό – αλλά ούτε και Τον αποδεχτούν, απλά ζουν τις ζωές τους. Είναι δυνατή αυτή η λύση; Για ένα διάστημα, ναι. Αλλά ο χρόνος περνάει, και περνάει ανεπαίσθητα. «Οι ημέρες είναι πονηρές», λέει ο Απόστολος. Ακόμα και σε εντελώς καθημερινά ζητήματα είναι δυνατόν να αναβάλουμε τις σπουδές ή την επαγγελματική κατάρτιση ή το γάμο, ώσπου μια μέρα να διαπιστώσουμε ότι ο χρόνος έχει περάσει.

Η πόρτα μπορεί να κλείσει, το τρένο μπορεί να φύγει, η κοπέλα, στην οποία ο άνθρωπος δεν τόλμησε τελικά να κάνει πρόταση γάμου μπορεί να παντρευτεί κάποιον άλλον. Αυτό συμβαίνει στη ζωή: πριν από λίγο καιρό θα μπορούσα να είχα πάρει μια απόφαση που θα άλλαζε τα πάντα, αλλά τώρα είναι πολύ αργά.

Τώρα δεν είναι πολύ αργά για να μεταστραφώ, να πιστέψω, να περάσω την πόρτα της σωτηρίας. Αλλά θα έρθει μια στιγμή που αυτή η ευκαιρία θα ανήκει στο παρελθόν. Όπως λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο: «ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν» (Λκ. 13:24).

Δεν ξέρουμε πότε θα έρθει αυτή η στιγμή: μερικοί άνθρωποι λαμβάνουν γνώση εκ των προτέρων της διάγνωσης που τους είχε γίνει και έχουν χρόνο να προετοιμαστούν, ενώ άλλοι αρπάζονται από αυτή τη ζωή ξαφνικά, όπως ο πλούσιος στην ευαγγελική παραβολή. Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε εκ των προτέρων τη διάγνωση: θα αντιμετωπίσουμε το θάνατο και την κρίση.

Γι’ αυτό θα πρέπει να προβληματιστούμε τώρα, αυτή τη στιγμή. Ο χρόνος δουλεύει εναντίον μας και δεν ξέρουμε πόσος χρόνος μας απομένει.

Βέβαια, εδώ στέκεται εμπόδιο μια πραγματικά γελοία ιδέα: λες και με τη στροφή μας προς τον Θεό θα στερηθούμε κάτι, θα χάσουμε κάτι, θα κάνουμε τη ζωή μας βαρετή, φτωχή, δυστυχισμένη… Ίσως, έτσι να φαίνεται η ζωή χωρίς ποτό σε έναν αλκοολικό, αλλά ένας υγιής άνθρωπος γνωρίζει σαφώς ότι μια πραγματική, ολοκληρωμένη ζωή δεν θα αρχίσει παρά αν ο αλκοολικός σταματήσει να πίνει. Η αμαρτία έχει διαστρεβλώσει την αντίληψή μας σε τέτοιο βαθμό που προσκολλούμαστε σε αυτό που μας κάνει δυστυχισμένους και με φόβο αποκλείουμε τον εαυτό μας από την ευτυχία.

Η μεγαλύτερη αγάπη στο σύμπαν περιμένει υπομονετικά στο κατώφλι μας για να μας χαρίσει αιώνια και ευτυχισμένη ζωή τόσο στον ουρανό όσο και εδώ στη γη, δηλαδή, μια ζωή γεμάτη χαρά, αξιοπρέπεια και νόημα. Και εμείς φοβισμένα λέμε: «κάποια στιγμή αργότερα».

Όμως, όσο λέμε «αργότερα», λέμε «όχι», δηλαδή, αρνούμαστε να περάσουμε την πόρτα, να πάρουμε το τρένο, να ανταποκριθούμε στην πρόταση. Και όμως, και τώρα, ακριβώς αυτή τη στιγμή, έχουμε την ευκαιρία να πούμε «ναι» και να επιτρέψουμε στον Θεό να μας οδηγήσει στον παράδεισο.