Αληθινές ιστορίες προσκυνητών απο τον Άθωνα
Ξεκίνησε και ο Γιώργης, με πολύ περιέργια (και αμφιβολία), να πάει στο Άγιον Όρος, ρωτούσε λοιπόν ενα φίλο, να του πει κανά φωτισμένο Γέροντα, να μάθει, να καταλάβει και αυτός βρε παιδί μου, να δει πως είναι, να ζήσει κάτι, απο όλα αυτά τα περίεργα που έφταναν στα αυτιά του…
Θα πας στον Γέροντα Γαβριήλ… του λέει ο φίλος, είναι χαρισματικός ο Γέροντας, να τον δείς με σεβασμό, μην κάνεις τίποτα χαζομάρες ρε συ…
Έφτασε ο καιρός, και βρέθηκε η παρέα, στο καλύβι του Γέροντα, στις Καρυές λίγο πιο κάτω…
Τούς υποδέχτηκε ο ταπεινός ασκητής, ήρθε και το κέρασμα, το λουκουμάκι, το νεράκι το καθάριο… κάθισαν στήν αυλή, και ένας-ένας θα έμπαινε μέσα στο καλύβι να πει δυο κουβέντες με τον Γέροντα…
Πρώτος φυσικά έτρεξε να μπει ο Γιώργης!
Μπαίνει μέσα, φιλά το χέρι του Γέροντα, κάθετε και αρχίζει να λέει τα δικά του…
Ο Γέροντας διάβαζε διάφορα, (επάνω στο τραπεζάκι του ήταν δυο στοίβες απο γράμματα..) άκουγε τον φίλο μας, του έδωσε μερικές απαντήσεις, λίγες συμβουλές …
Στο τέλος της κουβέντας, ο Γιώργης δεν είχε δει και τίποτα…
Που να δικαιολογεί τα τόσα λόγια που είχε ακούσει απο τον φίλο, και απο άλλους προσκυνητές… Και έτσι, πήρε την ευχή του Γέροντα, και έκανε να φύγει…
Φτάνοντας στήν πόρτα, καθώς έπιανε το χερούλι, και ελαφρώς απογοητευμένος, διότι πάλι δεν είδε τίποτα ο καημένος και αυτός… αυθόρμητα έκανε τον λογισμό:
Tήν φάγαμε την πατάτα! μούφα ο Γέροντας…!
Για να ακούσει τότε την γαλήνια φωνή του Αγιορείτη ασκητή:
– Tι ήθελες; να σου πω οτι σε λένε Γιώργο για να πιστέψεις;
– Κάγκελο ο Γιώργης! Άφωνος…
Έλαβε απάντηση στήν σκέψη του….
Πρώτη φορά αυτός και οι φίλοι του έρχονταν στο Όρος….
Ούτε είχε αναφέρει το όνομά του, στήν κουβέντα τού με τον Γέροντα Γαβριήλ…
– Συγχώρα με Γέροντα, ψέλλισε…
Και βγήκε έξω σαν χαζεμένος!
Τον ελέησε ο Θεός να προλάβει, να ζήσει όπως έλεγε αργότερα… έναν απο τούς τελευταίους ταπεινούς και χαρισματούχους, μιας μεγάλης γενιάς Αγιορειτών ασκητών του Αγίου Όρους… τον Γέροντα Γαβριήλ τον Αγιορείτη.
Ας έχουμε την ευχή του!
Κιμων Μπαλλας
Πηγή: agiotopia
