Ο γέρο-Αββακούμ, εκοιμήθη σε ηλικία 85 χρονών στο Ασκητήριό του στην περίφημη Βίγλα στο Άγιον Όρος (1894-1979).
Ό Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο σύγχρονος μεγάλος ασκητής του Αγίου Όρους στο βιβλίο του: «ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ», αναφέρεται και στον γέρο-Αββακούμ στις σελίδες 99 και 100 (έκδοση Ιούλιος 2001).
Σε περίληψη, αυτά που αναφέρει για τον γέρο-Αββακούμ είναι τα εξής πολύ-πολύ σημαντικά:
Ο γέρο-Αββακούμ ασκήτευε παλιά στην έρημο της Βίγλας, αλλά ένα συγκλονιστικό περιστατικό τον ανάγκασε να φύγει κατατρομαγμένος για την Μεγίστη Λαύρα (ενν. του Αγίου Όρους), όπου έμεινε σχεδόν μέχρι τα τέλη του.
Μια μέρα, λοιπόν, εκεί στο Ασκηταριό του στην Βίγλα, του παρουσιάστηκε ξαφνικά ο διάβολος ως «Άγγελος φωτός» και του είπε, ότι τον έστειλε ο Θεός για να τον πάρει μαζί του στον Παράδεισο, επειδή έγινε και αυτός (ο γέρο-Αββακούμ) «Άγγελος» και επομένως, μπορούσε να πετάξει στον αέρα.
Ο γέρο-Αββακούμ, ταπεινός όπως ήταν, επικαλέστηκε την Υπεραγία Θεοτόκο λέγοντας:
«Παναγία μου, ποιός είμαι εγώ, για να πετάξω;»
Πριν προλάβει να τελειώσει τα ταπεινά αυτά λόγια του, ο δήθεν «Άγγελος» μεταβλήθηκε απότομα σε μαύρο αλλόκοτο κατσίκι με φτερά σαν της νυχτερίδας και γκρεμίστηκε από τα βράχια προς την θάλασσα, όπου και εξαφανίστηκε.
Μετά από αυτό, ο γέρο-Αββακούμ, ευχαρίστησε την Παναγία και φοβούμενος τις πλάνες του διαβόλου, έφυγε για το Μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας και εκοινοβίασε πλέον εκεί για μεγαλύτερη σιγουριά. Στο Ασκηταριό του πήγαινε τρείς-τέσσερις φορές το χρόνο για να τελέσει την Θεία Λειτουργία και μετά επέστρεφε στο Μοναστήρι.
Το μεγάλο χάρισμα που είχε από τον Θεό ήταν, να αποστηθίζει ολόκληρα κεφάλαια από την Αγία Γραφή. Για τις εύστοχες απαντήσεις του εθεωρείτο ένας από τους πιο σοφούς Αγιορείτες πατέρες.
Όταν πλησίαζε να κοιμηθή, έλαβε πληροφορία από τον Θεό και πήγε στο Ασκηταριό του, για να αφήσει εκεί, στο τόπο της Μετανοίας του, τα οστά του, δηλαδή, εκεί που έκανε τους μεγάλους και υπερφυσικούς ασκητικούς του αγώνες.
Εκεί, στην Βίγλα, τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής του τον επισκέπτονταν οι Πατέρες και τον έβλεπαν πολύ χαρούμενο. Ένας μάλιστα απόρησε και τον ρώτησε σχετικά, γι’αυτή του την χαρά. Και ο γέρο-Αββακούμ του απάντησε:
«Και γιατί να μην είμαι χαρούμενος αδελφέ μου; Αφού αγωνίστηκα, όσο μπορούσα, από νέος με την Χάρη του Θεού, τώρα χαίρομαι που θα πάω κοντά στον Χριστό μου».
Και καταλήγει ο Άγιος Παΐσιος:
«Έτσι χαρούμενοι φεύγουν οι καλοί αγωνισταί του Χριστού!»
Πηγή: simeiakairwn
