Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Ο Γάμος το Μέγα Μυστήριον – Α’ Μέρος
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η σπουδαιότερη ημέρα της ζωής του ανθρώπου, μετά από την γέννηση και την βάπτιση, είναι εκείνη του γάμου.
Για πολλούς ο γάμος είναι μια ευκαιρία για διασκεδάσεις και απολαύσεις. Όμως η ζωή είναι μια σοβαρή υπόθεση. Είναι πνευματικός αγώνας, μία πορεία προς ένα τέρμα, τον ουρανό. Της πορείας αυτής κρισιμότερο σημείο και σπουδαιότατο μέσον είναι ο γάμος. Κανείς δεν επιτρέπεται να ξεφύγει τα δεσμά του γάμου, είτε κάνει ένα μυστικό γάμο, αφιερώνοντας τον εαυτό του στον Θεό, είτε κάνει έναν μυστηριακό.
Ξέρουμε ότι ο γάμος είναι θεσμός συσταθείς υπό του Θεού. Είναι τίμιος, είναι “μυστήριον μέγα”. Ο ανύπανδρος άνθρωπος απλώς περνάει από την ζωή και φεύγει, ενώ ο παντρεμένος ζει την ζωή του.
Θα έχετε δυσκολίες στην ζωή. Τα ερωτηματικά θα έρχονται βροχή. Οι μέριμνες θα σας περικυκλώνουν και θα βλέπετε συχνά-πυκνά την χριστιανική σας ζωή να γίνεται δύσκολη. Μην ανησυχείτε. Ο Θεός θα βοηθήσει. Εσύ κάνε εκείνο που περνάει από το χέρι σου.
Μπορείς να μελετήσεις πέντε λεπτά την ημέρα; Μελέτησε. Μπορείς να προσευχηθείς πέντε λεπτά την ημέρα; Προσευχήσου. Κι αν δεν μπορείς πέντε, προσευχήσου δύο. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση του Θεού.
Όταν βλέπεις στον γάμο δυσκολίες, όταν βλέπεις την πνευματική σου ζωή να μην προχωρεί, μην απελπίζεσαι. Ούτε όμως να αρκείσαι σε εκείνα που κέρδισες. Ύψωσε την καρδιά σου στον Θεό. Μιμήσου εκείνους που έχουν δώσει τα πάντα σε Αυτόν και κάνε ό,τι μπορείς για να τους μοιάσεις, έστω και με την λαχτάρα της καρδιάς σου. Την πράξη άφησέ την στον Χριστό. Όταν εσύ προχωρήσεις έτσι, θα νοιώσεις αληθινά ποιος είναι ο σκοπός του γάμου. Αλλιώς, όπως ο τυφλός περιπλανιέται, έτσι και συ θα περιπλανιέσαι μέσα στην ζωή.
Ποιος λοιπόν είναι ο σκοπός του γάμου;
Θα αναφέρω τρείς κύριους σκοπούς. Πρώτον, ο γάμος είναι μια πορεία πόνου. Η συντροφιά του άντρα και της γυναίκας ονομάζεται συζυγία, δηλαδή κάτω από τον ίδιο ζυγό σηκώνουν κοινό φορτίο. Ο γάμος είναι συμπόρευση συγκλήρωση στον πόνο, βεβαίως και στην χαρά. Αλλά συνήθως οι έξι χορδές τις ζωής μας χτυπούν πένθιμα και η μία μόνο χτυπάει χαρούμενα. Θα πίνουν ο άνδρας και η γυναίκα από το ίδιο ποτήρι της τρικυμίας, της θλίψεως, της αποτυχίας.
Κατά την τέλεση του μυστηρίου του γάμου, ο ιερεύς δίνει στους νεόνυμφους να πιούν από το ίδιο ποτήρι, το οποίο ονομάζεται “κοινόν ποτήριον” γιατί μαζί θα σηκώσουν τα βάρη του γάμου. Ονομάζεται και “ένωσις” το ποτήρι αυτό, διότι ενώνονται για να σηκώσουν μαζί χαρές και πόνους.
Όταν παντρεύονται δύο άνθρωποι είναι σαν να λένε: Μαζί θα προχωρήσουμε, χέρι-χέρι, και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Θα περάσουμε ώρες σκοτεινές, ώρες θλίψεων γεμάτες από βάρη, ώρες μονοτονίας. Αλλά μέσα στη βαθιά νύχτα πρέπει να δείχνουμε ότι πιστεύουμε στον ήλιο και στο φως. Ποιος μπορεί να πει ότι δεν περνάει δύσκολες στιγμές στη ζωή του; Όμως δεν είναι μικρό πράγμα να ξέρεις ότι στις δύσκολες στιγμές σου, στις αγωνίες, στους πειρασμούς σου, θα κρατάς στο χέρι σου ένα άλλο αγαπημένο χέρι.
Από τη στιγμή που παντρεύεσαι, να θυμάσαι ότι θα πονέσεις πολύ, θα υποφέρεις, η ζωή σου θα είναι ένας σταυρός, αλλά ανθισμένος σταυρός. Θα έχει και τις χαρές του και τα χαμόγελά του και τις ομορφιές του. Όταν πάλι περνάς λιακάδες στην ζωή σου, να θυμάσαι τα λουλούδια που κρύβουν έναν σταυρό. Όπως π.χ. η παπαρούνα, η οποία έχει τέσσερα πέταλα με μαύρη βούλα προς το κέντρο σε σχήμα σταυρού. Έτσι και στην δική σου λιακάδα ξαφνικά θα βγει ένας σταυρός.
Δεν είναι γλέντι η ζωή, όπως νομίζουν μερικοί που οδηγούνται στον γάμο και ύστερα πέφτουν από τον ουρανό στη γη. Ο γάμος είναι μια πλατιά θάλασσα που δεν ξέρεις τι θα σου βγάλει. Είναι νοθεία του γάμου να πιστεύουμε ότι ο γάμος είναι δρόμος, στον οποίο πρέπει να ζητήσουμε την ευτυχία μας, την άρνηση του σταυρού. Χαρά του γάμου είναι ο άνδρας και η γυναίκα να βάζουν και οι δυο του ώμους τους και να προχωρούν μαζί στις ανηφοριές της ζωής.
“Δεν έχετε υποφέρει; ; Άρα δεν έχετε αγαπήσει”, λέει ένας ποιητής. Μόνον εκείνος που υποφέρει πραγματικά μπορεί να αγαπήσει. Γι’ αυτό η θλίψη είναι απαραίτητο στοιχείο του γάμου. “Ο γάμος”, λέει ένας αρχαίος ποιητής και φιλόσοφος, “είναι ένας κόσμος που τον ομορφαίνει η ελπίδα και τον ενδυναμώνει η δυστυχία”. Όπως μέσα στη φωτιά αποδεικνύεται το ατσάλι, έτσι ακριβώς και ο άνθρωπος χαλκεύεται στον γάμο, στη φωτιά των δυσκολιών. Όταν βλέπεις τον γάμο σου από μακριά, όλα σου φαίνονται μέλι-γάλα, όλα σου φαίνονται να σου χαμογελούν. Όταν πλησιάσεις τότε θα δεις πόσες σκληρές στιγμές κρύβει.
“Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον είναι” λέει ο Θεός, γι’ αυτό έβαλε πλάι του έναν σύντροφο, έναν βοηθό για όλες τις στιγμές της ζωής του, ιδίως για τους αγώνες τις πίστεως. Διότι για να μπορέσεις να κρατήσεις την πίστη σου πρέπει να πονέσεις πολύ.
Την χάρη Του την στέλνει σε όλους μας ο Θεός, την στέλνει όμως όταν εμείς είμαστε πρόθυμοι να υπομένουμε και να υποφέρουμε. Μερικοί μόλις δουν τα εμπόδια το βάζουν στα πόδια. Ξεχνούν και τον Θεό και την εκκλησία. Αλλά η πίστη, ο Θεός, η εκκλησία δεν είναι πουκάμισο που το βγάζουμε μόλις ιδρώσουμε.
Ο γάμος, λοιπόν, είναι μια πορεία μέσα σε θλίψεις και σε χαρές. Όταν σου φαίνονται πολύ δύσκολες οι θλίψεις να θυμάσαι ότι είναι μαζί σου ο Θεός. Αυτός θα σηκώσει τον σταυρό. Αυτός σε στεφάνωσε. Όταν παρακαλούμε τον Θεό, δεν προσφέρει πάντοτε αμέσως την λύση. Μας οδηγεί πολύ σιγά. Καμιά φορά κάνει και χρόνια. Το Πνεύμα το Άγιον “υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις”. Δηλαδή, υποφέρεις εσύ και μαζί σου πονάει ο ίδιος ο Χριστός. Πρέπει να πονέσουμε αλλιώς δεν θα έχει αληθινό νόημα η ζωή μας.
(συνεχίζεται στο Β’ Μέρος)…
