-‘’Ευλογείτε γέροντα! Να σας ρωτήσω, είναι μακριά….’’
-‘’ο Θεός παιδί μου;’’
-‘’Όχι παππούλη ο γέροντας (τάδε);
-‘’Οχι να… ένα κομποσκοίνι δρόμος…’’
Πολύ μ’ άρεσε τούτη η έκφραση…Ίσως στον κόσμο την έχουμε ακούσει παραλλαγμένη:‘’ Ενα τσιγάρο δρόμος’’
Σαν μπολιαστεί όμως ο χρόνος μας, η ζωή μας με την Χάρη Του(μέσα κι από την ευχή) όλα…. μα όλα μεταμορφώνονται…
Είναι μακριά λοιπόν ο Θεός;….ένα κομβοσχοίνι δρόμος….
Απ’ την άλλη έχει γεμίσει η ζωή μας με κάθε λογής κομποσκοίνια, μάλλινα, κερωμένα,
ξύλινα, χρωματιστά κρέμονται από παντού χέρια, αυτοκίνητα, εικόνες μα πόση προσευχή κάνουμε μ’ αυτά;
Και ποιας ποιότητας είναι και η προσευχή μας;
Βλέπεις δεν φθάνει να γυρίζεις του κόμπους όταν από την άλλη γυρίζεις με την γλώσσα(κατάκριση) και τον νου(μετεωρισμό, λογισμούς) όλον τον κόσμο…
Για να τραβήξεις λοιπόν κομποσκοίνι (προσευχή) θέλει κόπο, πόνο και πολύ πολύ νταλκά.
Ποιος όμως έχει γευθεί την γλύκα που στάζει τούτο το ευλογημένο σχοινί και το΄χει μετανιώσει;
Π. Ιωάννης Παπαδημητρίου
Πηγή: yiorgosthalassis
