Ν’ αποδιώχνεις τους λογισμούς και να μην τους επιτρέπεις να διαβαίνουν από την καρδιά σου και να πολυκαιρίζουν σ’ αυτήν, γιατί η παραμονή των εμπαθών λογισμών ζωογονεί τα πάθη και θανατώνει το νου.
Αμέσως την ώρα που σε προσβάλλουν με την πρώτη κίνηση του νου, βιάσου να τους εξοντώσεις με το βέλος της προσευχής.
Κι αν επιμένουν να σε ενοχλούν και να προκαλούν σύγχυση στη διάνοια σου, και άλλοτε να υποχωρούν, ενώ άλλοτε να επιτίθενται, να ξέρεις ότι είναι οχυρωμένοι πίσω από προηγούμενο σου θέλημα. Και επειδή έχουν αποκτήσει δικαιώματα στην ψυχή σου λόγω της ήττας της προαιρέσεώς της, για αυτό σε ταράζουν και σε ενοχλούν.
Γι’ αυτό πρέπει να τους στηλιτεύεις με την εξομολόγηση γιατί όταν φανερωθούν οι πονηροί λογισμοί, τρέπονται σε φυγή.
Όπως δηλαδή όταν φωτίζει το φως, το σκότος υποχωρεί, έτσι και το φως της εξομολογήσεως αφανίζει τους λογισμούς των παθών, που και αυτοί είναι σκότος.
Τούτο γίνεται επειδή η κενοδοξία και η άνεση λόγω των οποίων έβρισκαν τόπο οι λογισμοί, καταστράφηκαν με την αισχύνη της εξομολογήσεως.
Έτσι, καθώς οι λογισμοί βρίσκουν τη διάνοια ελεύθερη από τα πάθη με τη συνεχή και κατανυκτική προσευχή, τρέπονται σε φυγή ντροπιασμένοι.
Πηγή: agiotopia
