Ο όσιος Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, όσους λίγους μπορούσε να δεχθεί, τους συμπεριφερόταν με πολλήν αγάπη και τους ανέπαυε βαθύτατα.
Τα τελευταία χρόνια που ήταν αναγκασμένος να βρίσκεται για πολλές ώρες στο κρεβάτι, τους δεχόταν εκεί. Έβαζε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι τους, ενώ γονάτιζαν μπρος στο κρεβάτι του, και προσευχόταν περίπου έτσι:
«Ο Θεός ο αιώνιος, το άναρχον, το ατελεύτητον, το ανεξιχνίαστον, το ακατάληπτον, το αμετάβλητον. Ο Θεός, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της παρακλήσεως, το Πνεύμα της αγάπης, το Πνεύμα της ειρήνης, το Πνεύμα της γλυκύτητος, το Πνεύμα της υπομονής, το Πνεύμα της επιεικείας, το Πνεύμα της μακροθυμίας. Οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος. Εμείς τα αμαρτωλά Σου παιδιά, στο Όνομά Σου είμεθα βαπτισμένοι.
» Ει και αμαρτωλοί εσμεν, πάντως παιδιά Σου είμεθα. Σε παρακαλούμεν, ταις πρεσβείαις των Αγίων στείλε μία ακτίνα του θείου Σου πυρός και κάψε μας, πυρπόλησέ μας. Έλα μέσα στην ψυχή μας και κάνε φωλιά.
Βοήθησέ μας, φώτισέ μας, ίνα Σε ακολουθήσωμε, ίνα Σε αναπαύσωμε, ίνα Σε ευαρεστήσωμε. Ίνα μία ημέρα απολαύσωμε και εμείς οι αμαρτωλοί και αχάριστοι άνθρωποι τα ανεκλάλητα και ανεκδιήγητα αγαθά, τα οποία ητοίμασε η πατρική Σου αγάπη για μας τους αμαρτωλούς. Ότι αινετόν και υπερύμνητον υπάρχει το Όνομά Σου εις τους απεράντους και ατελευτήτους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης. Έκδοση Ι. Ησυχ. «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους 2000, σελ. 134.
Πηγή: simeiakairwn
