Τα Χριστούγεννα είναι εξαιρετικά αγαθή και ζεστή γιορτή, αφού όλοι εμείς, όπως τα παιδιά, περιμένουμε ένα θαύμα. Και ο Κύριος, ως στοργικός Πατέρας, μας παρηγορεί και μας χαρίζει θαύματα, κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν οι δικές σας, αγαπητοί αναγνώστες μας, θαυμαστές χριστουγεννιάτικες ιστορίες.

Ναταλία
«Τη νύχτα των Χριστουγέννων πήγα στην εκκλησία με τα παιδιά μου και έκλαιγα: χρήματα δεν έχω, έξω έχει παγωνιά»

Είχαμε χωρίσει με τον σύζυγό μου, ήταν ναρκομανής. Δεν θα περιγράψω τη ζωή μου, είναι κατανοητό νομίζω τι είχα τραβήξει… Εγώ δούλευα ως νηπιαγωγός, με δύο γιους και μια ανήμπορη μητέρα. Τα χρήματα που έβγαζα δεν ήταν αρκετά, είχα χρέη. Ήμουν κουρασμένη και βασανισμένη…

Και να που τη νύχτα των Χριστουγέννων ήρθαμε στην εκκλησία με τα παιδιά. Εγώ να κλαίω: χρήματα δεν έχω, έξω έχει παγωνιά. Ζητάω: «Κύριε, στείλε μου έναν άντρα για να μπορώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Μού είναι τόσο δύσκολο, δεν τα καταφέρνω μόνη μου!»

Προσευχήθηκα με όλη μου την ψυχή. Μετά από λίγο καιρό γνωρίζω έναν αλλοδαπό. Παντρευόμαστε και φεύγουμε για το εξωτερικό. Ο σύζυγός μου με βοήθησε να μεγαλώσω τους γιους μου. Έγινα πιστή χριστιανή και εκκλησιάζομαι τακτικά. Αποκτήσαμε και μια κόρη, που είναι έντεκα ετών. ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ!!! Καλά Χριστούγεννα!

***

Σβετλάνα
«Την Παραμονή των Χριστουγέννων ήταν να πάω για δουλειά»

Τη νύχτα των Χριστουγέννων, σύμφωνα με το πρόγραμμα, είχα νυχτερινή βάρδια στη δουλειά. Πάντοτε πηγαίναμε οικογενειακώς στην εκκλησία το βράδυ για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Αυτή τη φορά, όμως, έπρεπε να είμαι στη δουλειά. Ένα βράδυ πλησίασα στην εικόνα του Χριστού και ρώτησα: «Κύριε! Άραγε είμαι τόσο αμαρτωλή και Σε έχω προσβάλει τόσο πολύ που δεν με προσκαλείς στα Γενέθλιά Σου;» Ήμουν πολύ λυπημένη.

Την Παραμονή των Χριστουγέννων, ετοιμαζόμουν να πάω στη δουλειά, και ξαφνικά με παίρνει τηλέφωνο η κοπέλα της προηγούμενης βάρδιας και μου λέει ότι η βάρδια έχει ακυρωθεί, επειδή είχαν τελειώσει τα υλικά. Γιορτάσαμε τα Χριστούγεννα στην εκκλησία. ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!!! Καλά Χριστούγεννα!!!!!

***

Διονύσης Κοζλόβ
«Έλυσα το πρόβλημα με τη δουλειά και ξέχασα το κάπνισμα»

Θα ήθελα να μοιραστώ τη δική μου θαυμαστή ιστορία που συνέβη ημέρα των Χριστουγέννων. Με τα Χριστούγεννα συνδέονται άμεσα πολύ πρόσφατες και πιο ευχάριστες αναμνήσεις, που μάλλον θα μείνουν στη μνήμη μου για πάντα!

Ακριβώς αυτή τη μέρα, πριν από δύο χρόνια, πήγα για πρώτη φορά στην εκκλησία, στην πόλη του Μάντσεστερ στη Βόρεια Αγγλία. Και, όπως συνέβη όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε πολλούς άλλους ανθρώπους πριν από μένα, αποφάσισα να μείνω εκεί.   

Πήγα, κουβαλώντας τα βιοτικά μου προβλήματα, με την ελπίδα ότι ο Κύριος θα με βοηθούσε. Πάντα πίστευα στον Θεό και μου αρκούσε απλώς να συνειδητοποιώ ότι ο Θεός υπάρχει. Όμως, σε αυτήν τη Φωτεινή Γιορτή ένιωσα την παρουσία του Κυρίου με όλο μου το είναι! Είναι το ανείπωτο συναίσθημα χαράς και Αγάπης για όλους τους γύρω μου, γνωστούς και άγνωστους! Χωρίς να υποψιάζομαι τι θα μου συνέβαινε, σκεφτόμουν και προβληματιζόμουν για το πώς θα με υποδέχονταν εκεί, σε ένα άγνωστο μέρος που παλαιότερα έμοιαζε απόμακρο και αχρείαστο.

Βγήκα από το ναό ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος. Ένιωθα τόσο ανάλαφρος και είχα τόση Αγάπη για όλους όσους συνάντησα στο δρόμο που δεν μπορούσα να συγκρατήσω το χαμόγελο, το οποίο δεν έφευγε με τίποτα από το ευτυχισμένο πρόσωπό μου για τουλάχιστον δύο ώρες. Ήταν πράγματι θαύμα, ένα θαύμα που έγινε την σημαδιακή ημέρα της Γέννησης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!

Την επόμενη μέρα δεν έλυσα μόνο το πρόβλημα με τη δουλειά (που δεν είχα εκείνη την εποχή), αλλά ξέχασα και το κάπνισμα, κάτι με το οποίο στο παρελθόν είχα φτάσει σε κατάσταση εθισμού. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πίστεψα και άρχισα να αλλάζω τη ζωή μου.

Η Γέννηση του Χριστού

***

Ταμάρα
«Τα Χριστούγεννα πάντα εκπληρώνονται τα όνειρα και οι ελπίδες»

Τα Χριστούγεννα είναι Φωτεινή Γιορτή και είναι πολύ σημαντική για εμάς. Είμαστε Γεωργιανοί, αλλά ζούμε στη Ρωσία. Δόξα τω Θεώ, όλοι στην οικογένειά μας είμαστε Ορθόδοξοι! Για πολύ καιρό, όμως, δεν πηγαίναμε καθόλου στην εκκλησία, απλώς μπαίναμε για πέντε λεπτά για να ανάψουμε ένα κερί. Ωστόσο, ο ίδιος ο Κύριος μας οδήγησε στην Εκκλησία. Για πρώτη φορά στη ζωή μας είχαμε κάνει τη νηστεία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Δεύτερη νηστεία που κάναμε ήταν αυτή των Χριστουγέννων.

Από πολύ παλαιά γνωρίζαμε πολλά καλά πράγματα για τον Αγιώτατο Πατριάρχη Ηλία Β’. Γνωρίζαμε ότι είναι ένας μεγάλος άνθρωπος του Θεού. Γι’ αυτό, ονειρευόμασταν να τον δούμε έστω και από μακριά μια φορά στη ζωή μας. Όταν έφτασε το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων, άκουσα από την τηλεόραση ότι θα γινόταν ένα Χριστουγεννιάτικο φεστιβάλ στο Σπίτι της Μουσικής. Επειδή αγαπώ τη μουσική, ήθελα πολύ να πάω στην έναρξη του φεστιβάλ. Ο μπαμπάς πήγε να πάρει εισιτήρια, αλλά εισιτήρια υπήρχαν μόνο για το κλείσιμο του φεστιβάλ. Χαρήκαμε: πάλι καλά που βρήκαμε εισιτήρια! Καθίσαμε στις θέσεις μας. Οι θέσεις μας ήταν πολύ ψηλά και μακριά από τη σκηνή.

Και ξαφνικά στην αρχή της συναυλίας ανακοινώθηκε ότι υπήρχε ένας σπουδαίος καλεσμένος στην αίθουσα. Ήταν ο Αγιώτατος Πατριάρχης πάσης Γεωργίας Ηλίας Β’. Η έκπληξη και η χαρά μας δεν είχε σταματημό! Ξέρω ότι ακόμη και στη Γεωργία πολλοί άνθρωποι ονειρεύονται να τον δουν, αλλά εμείς που ζούμε στη Μόσχα δεν είχαμε καμία ευκαιρία! Τρέξαμε κάτω και τον είδαμε στο ένα μέτρο μακριά μας. Θα μπορούσαμε ακόμη και να πάρουμε την ευλογία του, αλλά δείλιασα, για κάποιο λόγο φοβήθηκα. Για πολύ καιρό κατηγορούσα τον εαυτό μου γι’ αυτό.

Αλλά το σημαντικότερο δεν είναι αυτό! Η χάρη του μας άγγιξε έτσι κι αλλιώς. Μεγάλη ήταν η ευτυχία μας που τον συναντήσαμε! Τα όνειρα και οι ελπίδες πάντα γίνονται πραγματικότητα, όταν έρχονται τα Χριστούγεννα. Είναι μεγάλη γιορτή. Ακόμα και να σας μιλούσα για πολλή ώρα, θα ήταν αδύνατο να απαριθμήσω όλα τα θαύματα που μας συμβαίνουν την ημέρα των Χριστουγέννων.

***

Ιερέας Αλέξιος
«Για την Θεία λειτουργία ήμουν περδίκι, λες και δεν είχα κανένα σύμπτωμα»

Δεν είναι πολύ μεγάλο θαύμα, πάντως έγινε. Ήταν το 1997. Λίγο πριν από αυτό, μας είχαν φέρει λάδι στην ενορία μας από τον Πανάγιο Τάφο. Στις 6 Ιανουαρίου*, το απόγευμα, άρχισα να βήχω και ένιωσα πόνο στους πνεύμονες. Δηλαδή, η εικόνα ήταν σαφής: είχα αρρωστήσει και το πρωί μάλλον θα είχα υψηλό πυρετό με επακόλουθο να παραμείνω στο σπίτι (πάντα έτσι ένιωθα όταν άρχιζα να αρρωσταίνω).

Τότε, όμως, ήμουν ακόμα ψάλτης και το ενδεχόμενο να αρρωστήσω ήταν το χειρότερο σενάριο. Αφού διάβασα τις βραδινές προσευχές, διάβασα (χωρίς ιδιαίτερη πίστη, παρεμπιπτόντως, έτσι, για παν ενδεχόμενο) την προσευχή στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα και ήπια μια σταγόνα από το λάδι του Παναγίου Τάφου. Το πρωί, για την Θεία Λειτουργία ήμουν περδίκι, λες και δεν είχα κανένα σύμπτωμα.

***

Όλγα
«Το πραγματικό Χριστουγεννιάτικο θαύμα είναι το ότι βρήκα τα κλειδιά μου στο χιόνι»

Τη βράδυ των Χριστουγέννων ο γιος μας πήγε με φίλο του στη νυχτερινή λειτουργία. Εγώ και ο σύζυγός μου βγήκαμε για βόλτα στο κρύο (είχε περίπου μείον είκοσι βαθμούς). Η διάθεση ήταν υπέροχη. Κάναμε ακόμη και τσουλήθρα πάνω σε κομμάτια από χαρτόνι που είχαν αφήσει παιδιά.

Γυρίσαμε σπίτι, αλλά τα κλειδιά πουθενά. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να τρέξουμε στην τσουλήθρα. Δεν τα βρήκαμε. Ο σύζυγός μου είχε κάποια χρήματα μαζί του, οπότε, μπορέσαμε να πάμε σε μια καφετέρια και να πιούμε καφέ. Καθίσαμε όσο μας επέτρεπε η ευγένεια. Μετά πήγαμε σε ένα σούπερ μάρκετ 24ωρης λειτουργίας, το γυρίσαμε όλο αρκετές φορές, ώσπου οι φύλακες άρχισαν να μας κοιτάζουν λοξά. Βγήκαμε έξω εντελώς απογοητευμένοι: μέχρι το πρωί που θα άρχιζε το μετρό να λειτουργεί και που θα επέστρεφε ο γιος μας, έπρεπε να περιμένουμε πολλή ώρα ακόμα και με πολύ παγετό…

Άρχισα να προσεύχομαι στον Κύριο: φυσικά, είμαστε αμαρτωλοί και μάλλον δεν αξίζουμε τη γιορτή, αλλά ελέησέ μας! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή παρατηρώ ότι ο σύζυγός μου παίζει στο χέρι του με το καπάκι από το μπουκάλι μπύρας, το οποίο είχε πιει στο δρόμο από την τσουλήθρα προς το σπίτι. Και αμέσως στο μυαλό μου ήρθε σαν σε φωτογραφία η στιγμή που πετούσε κάτι στο χιόνι: τα κλειδιά! Θυμηθήκαμε περίπου το μέρος. Το γεγονός ότι βρήκαμε τα κλειδιά μέσα στο χιόνι ήταν απίστευτο. Ήταν ένα πραγματικό χριστουγεννιάτικο θαύμα!

***

Η δούλη του Θεού Τατιάνα
«Το αεροπλάνο μας λες και βυθίστηκε μέσα σε βαμβακερό σύννεφο»

Την Πρωτοχρονιά του 2005 την γιόρτασα στην Ισπανία. Το εισιτήριο της επιστροφής ήταν στις 6 Ιανουαρίου, πολύ αργά το βράδυ. Δεν σκέφτηκα καθόλου ότι ήταν νύχτα των Χριστουγέννων. Η ίδια ήμουν μουσουλμάνα, αλλά γνώριζα για τον Ιησού Χριστό.

Ο διπλανός μου, καθώς δειπνούσε στο αεροπλάνο, πήρε το ποτήρι με κρασί και είπε «Για τα Χριστούγεννα!» Τότε θυμήθηκα ότι τη νύχτα των Χριστουγέννων γίνονται θαύματα! Οι αεροσυνοδοί έσβησαν τα φώτα και όλοι οι επιβάτες αποκοιμήθηκαν. Κοίταξα έξω από το φινιστρίνι και σκέφτηκα τη μοναχική μου ζωή (ήμουν ήδη πενήντα ετών).

Ξαφνικά ένιωσα το αεροπλάνο μας σαν να βυθίζεται σε ένα βαμβακερό σύννεφο. Σαν κάτι να αγκάλιασε απαλά και ζεστά το αεροπλάνο μας, και ξαφνικά ένιωσα τόση χαρά και γαλήνη στην ψυχή! Τόση χάρη! Και συνειδητοποίησα ότι από τώρα θα ξεκινήσει για μένα μια άλλη, νέα ζωή. Έτσι και έγινε.

Αποφάσισα να προχωρήσω στο Άγιο Βάπτισμα και, παρά τα πολλά εμπόδια, βαπτίστηκα. Και αφού συνειδητοποίησα την αμαρτωλότητα της εκτός γάμου συμβίωσης, μετά από θερμές προσευχές στην Υπεραγία Θεοτόκο, γνώρισα έναν αξιόπιστο άνδρα και παντρευτήκαμε.

Όλα αυτά τα γεγονότα τα συνδέω με την θαυμαστή χριστουγεννιάτικη νύχτα που έζησα στο αεροπλάνο, όταν ο ίδιος ο Κύριος άκουσε τα νοερά αιτήματά μου!

Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Καλά Χριστούγεννα!

* Στη Ρωσία τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 7 Ιανουαρίου