Ὁ Σεπτέμβριος μήνας ὀνομάζεται ἀπό τόν λαό καί Σταυρίτης, ἐπειδή στό μέσον τοῦ μήνα αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ.
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς γιορτῆς αὐτῆς, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι τό σύμβολο τῆς σωτηρίας μας καί τό πανίσχυρο ὅπλο μας.
Βέβαια, ὅταν λέμε Σταυρόν, δέν ἐννοοῦμε ἁπλά τό ξύλον, ἀλλά τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο, πού καθαγίασε τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔχουν ἀφιερώσει ὁμιλίες, στίς ὁποῖες ἐξηγοῦν τί εἶναι ὁ Σταυρός καί ποιά ἡ δύναμή του, ἀλλά καί πῶς πρέπει νά κάνουμε τό Σταυρό μας.
Σ ̓ αὐτές γράφουν ὅτι «ὁ Σταυρός εἶναι τό ἀκαταμάχητον ὅπλον τῶν πιστῶν, ὁ μεγάλος ἀντίπαλος τῶν δαιμόνων, ἡ δόξα τῶν Μαρτύρων καί τῶν Ὁσίων, τό λιμάνι τῆς σωτηρίας, πού σώζει τόν κόσμο ἀπό τίς πολυποίκιλες τρικυμίες».
Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ χρησιμοποιεῖται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας ἀπό τούς ἀρχαίους χρόνους, ὅπως γράφει κάποιος ἀρχαῖος συγγραφεύς, πού ἔζησε γύρω στό 160 μ.Χ.:
«Ὁπουδήποτε καί ἄν πρόκειται νά φθάσουμε, γιά ὁπουδήποτε κι ἄν πρέπει νά ξεκινήσουμε, ὅταν φτάνουμε καί ὅταν ξεκινᾶμε, ὅταν βάζουμε τά παπούτσια μας, ὅταν πλενόμαστε, ὅταν τρῶμε, ὅταν ἀνάβουμε τό λυχνάρι, ὅταν πέφτουμε στό κρεβάτι, ὅταν καθόμαστε στό σκαμνί, ὅταν ἀρχίζουμε κάποια συζήτηση, κάνουμε στό μέτωπό μας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ». (Τερτυλιανός).
Πῶς ὅμως πρέπει νά κάνουμε τό σημεῖον τοῦ Σταυροῦ; Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μᾶς λέγει μέ πολύ ἁπλά λόγια τί σημαίνει ὁ Σταυρός καί πῶς πρέπει νά τόν κάνουμε.
«Ἀκούσατε, Χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ σταυρός καί τί σημαίνει. Μᾶς λέγει τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν περισσότερον ἀπό τούς ἀγγέλους.
Τί πρέπει νά κάμῃς κι ἐσύ; Σμίγεις τά τρία σου δάκτυλα μέ τό δεξιόν τό χέρι σου καί, μήν ἠμπορώντας νά ἀνεβῇς εἰς τόν οὐρανόν νά προσκυνήσῃς. βάνεις τό χέρι σου εἰς τό κεφάλι σου, διατί τό κεφάλι σου εἶναι στρογγυλό καί φανερώνει τόν οὐρανόν, καί λέγεις μέ τό στόμα:
«Καθώς ἐσεῖς οἱ ἄγγελοι δοξάζετε τήν ἁγίαν Τριάδα εἰς τόν οὐρανόν, ἔτσι καί ἐγώ, ὡς δοῦλος ἀνάξιος, δοξάζω καί προσκυνῶ τήν ἁγίαν Τριάδα. Καί καθώς αὐτά τά δάκτυλα εἶναι τρία –εἶναι ξεχωριστά, εἶναι καί μαζί ἔτσι εἶναι καί ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καί ἕνας μόνο Θεός».
Κατεβάζεις τό χέρι σου ἀπό τό κεφάλι σου καί τό βάζεις εἰς τήν κοιλίαν σου καί λέγεις: «Σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καί ἐσαρκώθης εἰς τήν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διά τάς ἀμαρτίας μας».
Τό βάζεις πάλιν εἰς τόν δεξιόν σου ὦμον καί λέγεις: «Σέ παρακαλῶ, Θεέ μου, νά μέ συγχωρήσῃς καί νά μέ βάλῃς εἰς τά δεξιά σου μέ τούς δίκαίους».
Βάνοντάς το πάλι εἰς τόν ἀριστερόν ὦμον λέγεις:
«Σέ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μή μέ βάλῃς εἰς τά ἀριστερά μέ τούς ἁμαρτωλούς».
Ἔπειτα, κύπτοντας κάτω εἰς τήν γῆν: «Σέ δοξάζω, Θεέ μου, σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, ὅτι, καθώς ἐβάλθηκες εἰς τόν τάφον, ἔτσι θά βαλθῶ καί ἐγώ».
Καί ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τήν Ἀνάστασιν καί λέγεις: «Σέ δοξάζω, Κύριέ μου, σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, πώς ἀναστήθηκες ἀπό τούς νεκρούς διά νά μᾶς χαρίσῃς τήν ζωήν τήν αἰώνιον. Αὐτό σημαίνει ὁ πανάγιος σταυρός». (Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχή 5η).
Ἔχουμε λοιπόν ἀνά πᾶσαν ὥραν στή διάθεσή μας τό πανίσχυρο ὅπλο τοῦ Σταυροῦ καί μέ τήν δύναμή του νικᾶμε ὅλους τούς ἐχθρούς καί αὐτόν τόν κορωνοϊόν.
Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης·
Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας·
Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα·
Σταυρός πιστῶν τό στήριγμα·
Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα
καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα.
Πηγή: oikohouse
