Ήταν δάσκαλος από την Αρκαδία. Τον αμφισβήτησαν όταν αγωνίστηκε. Αλλά τελικά, ο Νικόλαος Γεωργαντάς σήκωσε πρώτος την ελληνική σημαία σε Ολυμπιακούς Αγώνες μπροστά σε όλο τον κόσμο.
Το 1908, στο Λονδίνο, για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, κάθε χώρα παρελαύνει πίσω από τη σημαία της. Η Ελλάδα, ως ιδρυτική πατρίδα των Ολυμπιακών, προηγείται της πομπής. Μπροστά σε βασιλιάδες, στρατηγούς και δεκάδες χιλιάδες θεατές, περπατά πρώτος ένας δάσκαλος από το Στενό Αρκαδίας. Ο Νικόλαος Γεωργαντάς. Δεν είναι πρίγκιπας, δεν είναι στρατιωτικός. Είναι ο πρώτος Έλληνας που σήκωσε τη σημαία της Ελλάδας σε Ολυμπιακή παρέλαση. Και μέχρι τότε, τον είχαν κατηγορήσει για αδιαφορία.
Το 1904 είχε συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς του Σεντ Λούις στις ΗΠΑ, και κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στη δισκοβολία. Ήταν ένας από τους ελάχιστους που κατάφεραν να ταξιδέψουν τόσο μακριά και να τιμήσουν την Ελλάδα. Κι όμως, όταν γύρισε πίσω, μερίδα του Τύπου τον κατηγόρησε πως δεν τα έδωσε όλα, πως μπορούσε καλύτερα, πως “απογοήτευσε”. Ο Πανελλήνιος Γ.Σ. τον υπερασπίστηκε επίσημα. Ο κόσμος όμως θυμάται τις πέτρες, όχι πάντα τις απαντήσεις.
Η αλήθεια ήταν ότι ο Γεωργαντάς έκανε τα πάντα. Είχε ήδη καταρρίψει πανελλήνια ρεκόρ. Έριχνε δίσκο, πέτρα, ακόντιο, σφαίρα. Έπαιζε ακόμη και διελκυστίνδα, αγώνισμα που σήμερα δεν υπάρχει πια. Στους αγώνες της Σμύρνης τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό. Το 1906, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, πήρε ένα χρυσό και δύο ασημένια. Σήκωσε στην πλάτη του όχι απλώς βάρη, αλλά τις ελπίδες μιας χώρας που μόλις είχε αρχίσει να φτιάχνει ήρωες αθλητές.
Ήταν 1.85 ύψος και 81 κιλά. Εντυπωσιακός, αλλά ποτέ αλαζόνας. Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου δεν πήρε μετάλλιο. Κι όμως, αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε. Η εικόνα του με τη σημαία, στην κορυφή της παρέλασης, μπροστά σε όλο τον πλανήτη, ήταν το πιο δυνατό σύμβολο. Δεν ήταν απλώς ένας αθλητής. Ήταν ο άνθρωπος που έδειξε στον κόσμο πώς μοιάζει ένας Έλληνας, όταν κρατά τη χώρα του στα χέρια.
Συνέχισε να συμμετέχει σε αγώνες μέχρι το 1909. Ποτέ δεν έγινε επαγγελματίας. Ήταν δάσκαλος. Έφυγε για τις ΗΠΑ το 1921, αλλά γύρισε πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να πεθάνει στην Αθήνα το 1958. Δεν του στήθηκε άγαλμα. Κι όμως, έμεινε στην ιστορία για μια στιγμή που δεν μετριέται σε μέτρα ή εκατοστά. Τη στιγμή που ένας άνθρωπος που είχε αμφισβητηθεί, περπάτησε πρώτος με τη γαλανόλευκη μπροστά σε όλη τη γη.
Συντάκτης: Γρηγόρης Κεντητός – sportime.gr
»»»»»» ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ ««««««
