«Ὑπάρχουν δύο εἰδῶν ταπεινώσεις.
Ἡ πρώτη ταπείνωση εἶναι τὸ νὰ θεωρεῖ κανεὶς τὸν ἀδερφὸ τοῦ πιὸ συνετὸ
καὶ σὲ ὅλα καλύτερο ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὸν ἑαυτὸ χειρότερο ἀπ’ ὅλους.
Ἡ δεύτερη εἶναι νὰ ἀποδίδει κανεὶς κάθε ἐπιτυχία του
καὶ κάθε κατόρθωμά του στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὴ εἶναι ἡ τέλεια ταπείνωση ποὺ εἶχαν οἱ ἅγιοι».
Ἀββᾶς Δωρόθεος
Πηγή: romioitispolis
