Έτσι μόνο κάνουμε γλυκιά τη ζωή μας
Ο Καλός μας Θεός την ζωή του ανθρώπου την έκανε πολύ γλυκιά, με την καλή την έννοια, την πνευματική, αλλά μερικοί από μας την κάνουμε κόλαση με τις κακομοιριές μας, που δεν πετάμε από πάνω μας το κοσμικό φρόνημα, για να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα πνευματικά.
Και τότε την κάνουμε τη ζωή μας γλυκιά, με την κακή της έννοια, και δεν θέλουμε να πεθάνουμε ποτέ, και όσο περνάνε τα χρόνια μας αυξάνει και το “αχ” της αγωνίας, και γεμίζει η ψυχή μας από άγχος. Φθάνουμε δηλαδή πολλές φορές, μερικοί ταλαίπωροι άνθρωποι, σε τέτοιο σημείο που θέλουμε να κρατήσουμε την ψυχή μας μέσα στην εκατόχρονη εξαντλημένη μας σάρκα με ορό και να λέμε “είναι γλυκιά η ζωή” και να τρέμουμε μην πεθάνουμε.
Ενώ για έναν πεθαμένο κοσμικά και αναστημένο πνευματικά δεν υπάρχει καθόλου αγωνία, φόβος και άγχος ποτέ, διότι και τον θάνατο τον περιμένει με χαρά, επειδή θα πάει κοντά στον Χριστό και θα αγάλλεται, και για το ότι ζει πάλι χαίρεται, διότι ζει πάλι κοντά στον Χριστό και νιώθει ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου επί της γης και διερωτάται εάν υπάρχει ανώτερη στον Παράδεισο από αυτήν που νιώθει στην γη.
Αυτή λοιπόν είναι η γλυκιά ζωή, με την πραγματική της και καλή της έννοια…
(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Επιστολές – Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου”)
