Αγαπητοί Αναγνώστες είναι γεγονός ότι Ζούμε σε μια εποχή πρωτοφανούς πληροφορίας και τεχνολογικής εξέλιξης,
όπου το διαδίκτυο, τα κοινωνικά δίκτυα και τα «έξυπνα τηλέφωνα» έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Φυσικά αυτό έχει και θετικά όπως ότι η πρόσβαση σε θρησκευτικό-εκκλησιαστικό-θεολογικό περιεχόμενο είναι πλέον εξαιρετικά εύκολη και άμεση. Οποιοσδήποτε μπορεί με μερικά «κλικ» να βρεθεί σε ιστοσελίδες, ομάδες και φόρουμ που μιλούν για πνευματικά θέματα, θεολογικά ζητήματα, ακόμη και για την Ορθόδοξη πίστη. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η ελευθερία ενέχει έναν σοβαρό κίνδυνο: την έκθεση σε δόγματα, ιδέες και απόψεις που, ενώ μοιάζουν εξωτερικά με την αλήθεια της Εκκλησίας, στην ουσία αποτελούν παρερμηνεύσεις ή αλλοιώσεις της, οδηγώντας σταδιακά σε σύγχυση και πνευματική αποστασία.
Ο σύγχρονος συγκρητισμός δεν παρουσιάζεται πλέον μόνο ως προσπάθεια συνένωσης όλων των θρησκειών σε ένα ενιαίο θρησκευτικό μείγμα, όπως γινόταν σε παλαιότερες εποχές. Τώρα έχει λάβει πιο ύπουλες μορφές, όπου οι διαφορές θολώνονται, η αλήθεια σχετικοποιείται και η Ορθόδοξη ταυτότητα παρουσιάζεται ως μία απλώς «σεβαστή άποψη» μεταξύ πολλών άλλων και όχι ως η απόλυτη μία και μοναδική αλήθεια. Αυτό έχει ως άμεσο αποτέλεσμα πολλοί Ορθόδοξοι, κυρίως νέοι και άνθρωποι χωρίς γερά θεμέλια στην πίστη, μπαίνουν με περιέργεια σε αιρετικές ή ακρο-θρησκευτικές ιστοσελίδες και ομάδες. Συχνά δεν έχουν τη θεολογική κατάρτιση ή την πνευματική διάκριση για να αναγνωρίσουν το ψεύδος, και έτσι αρχίζουν να μπερδεύονται, να σκανδαλίζονται και ενώ νομίζουν ότι πλησιάζουν περισσότερο τον Θεό και την Εκκλησία αυτοί να απομακρύνονται όλο και μακρύτερα.
Ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι και το φαινόμενο της επίδρασης από ακραίες ομάδες ή μεμονωμένες προσωπικότητες, ακόμη και εντός του Ορθόδοξου χώρου, όπως οι παλαιοημερολογίτες ή κύκλοι που υιοθετούν φαρισαϊκή αυστηρότητα, πνεύμα διχαστικό και απουσία εκκλησιαστικής υπακοής στην Ιεραρχία, στον Επίσκοπο στους Ιερείς της Ενορίας τους. Παρουσιάζουν μία ψευδοκαθαρότητα και έναν ψευδοζηλωτισμό, που όμως είναι ξένος προς την ταπείνωση, τη διάκριση και το πνεύμα της εν Χριστώ αγάπης. Αντί να ενώνουν τον πιστό με το Σώμα της Εκκλησίας, τον απομονώνουν σε ομάδες «εκλεκτών», και έτσι ο άνθρωπος, νομίζοντας ότι αγωνίζεται για την αλήθεια, καταλήγει αντίθετα να πολεμά την Εκκλησία.
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι απλώς θεολογικό, αλλά αγγίζει βαθιά και το ήθος και φυσικά δεν είναι καινούριο συνέβαινε κατά καιρούς ήδη από τους πρώτους αιώνες της ζωής της Εκκλησίας συμβαίνει και σήμερα. Ο άνθρωπος που αρχίζει να αμφιβάλει για την Εκκλησία, σιγά σιγά απομακρύνεται και από την ασκητική της πρόταση, γίνεται αυστηρός ή ανεκτικός κατά το δοκούν, απορρίπτει τους αγίους Πατέρες ή τους ερμηνεύει κατά βούληση, και τελικά χάνει το πνεύμα του Χριστού. Η αλλοίωση της πίστης φέρνει πάντοτε και αλλοίωση του ήθους. Όποιος νοθεύει την αλήθεια, νοθεύει και τη ζωή του, έστω και αν φαινομενικά τηρεί «τύπους» ευλάβειας.
Η Εκκλησία μας, ως σώμα Χριστού, δεν φοβάται την έρευνα, δεν απορρίπτει τον διάλογο, αλλά πάντοτε προϋποθέτει τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, την ταπείνωση και την εκκλησιαστική αναφορά. Ο πιστός σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται πνευματικό καθοδηγητή, διάκριση, μελέτη των Πατέρων και κυρίως ενεργή ζωή μέσα στην Εκκλησία. Μόνο τότε θα μπορεί να σταθεί σταθερός μέσα στον κυκεώνα των ψευδοδιδασκαλιών, των ιντερνετικών «πνευματικών» και των σύγχρονων αιρετικών ρευμάτων.
Η προσοχή στον σύγχρονο συγκρητισμό δεν είναι απλώς άρνηση του ψεύδους, αλλά κυρίως αγάπη για την Αλήθεια, δηλαδή για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Και αυτή η Αλήθεια δεν είναι αφηρημένη ιδέα, αλλά ζώσα εμπειρία μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας, όπου ο άνθρωπος θεραπεύεται, φωτίζεται και σώζεται.
Ας προσέξουμε, λοιπόν, να μη χάσουμε αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό, που μας παραδόθηκε με αίμα μαρτύρων, αγώνες αγίων και χάρη Πνεύματος Αγίου. Είναι κρίμα από περιέργεια προσωπική ή από παρασυρμό από άλλους ανθρώπους που εμπιστευόμαστε τυφλά και έχουμε θολωμένη κρίση να διακρίνουμε ότι μας οδηγούν στο ψεύδος και την καταστροφή, να χάνουμε την σωστή και καθαρή πίστη και να προσπαθούμε να την βρούμε κυριολεκτικά και μεταφορικά από τα ¨βρομόνερα¨! Θέλει πολύ προσοχή και να εμπιστευόμαστε την Ενορία και την Επισκοπή μας και όχι να τρέχουμε σε δήθεν ¨διορατικούς¨ και ¨καλούς¨ που δεν έχουν καμία κανονική καν ιερωσύνη και πλανούν κόσμο χωρίς να τηρούν τους κανόνες της Εκκλησιολογίας και της ευλογίας από τον τοπικό Επίσκοπο ! Να μην αφήνουμε κανέναν να μας χειραγωγεί και να μας εκμεταλλεύεται ούτε οικονομικά ούτε εκκλησιαστικά και θεολογικά! Αμήν!
π. Αντώνιος Χρήστου – euxh.gr
»»»»»» ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ ««««««
